Nederland is een christelijk land dat nog Pasen viert, al weten veel mensen niet meer wat de betekenis is van Pasen. Nu er veel buitenlanders komen uit islamitische landen komen er steeds meer mensen die wel Paasfeest vieren maar eigenlijk niet goed weten wat er wordt gevierd.
Voor de christenen is het Pasen duidelijk: de verrijzenis van Christus uit de dood. Ofschoon deze betekenis voor niet christenen nietszeggend is heeft het Paasgebeuren toch ook een diep menselijk karakter die iedere mens kan aanspreken. Dat is het feit dat liefde altijd pijn doet.
In het Paasverhaal weerspiegelt zich de kern van de liefde als de hoogste vorm van samen zijn.
Op de pijn in de liefde is een tweevoudige reactie mogelijk. Dat zien we in het huwelijk waar twee mensen dol veel van elkaar houden maar op een gegeven ogenblik elkaar pijn doen. De meest voor de hand liggende reactie is dan weglopen en niets meer om de ander geven. Als dat zich vaak herhaalt komt vanzelf de scheiding.
Een andere weg is uitpraten en proberen elkaar te begrijpen. Dan ontstaat er een gesprek op een dieper niveau van de relatie die het conflict overstijgt. Er ontstaat dan een liefdesband op een dieper niveau van het bestaan. Langs een dergelijk proces kan de relatie zich tot op het diepste zijns-niveau van ons bestaan verdiepen. Dat zien we bij twee oudjes die op de rolstoel naast elkaar zitten en elkaars hand vasthouden. Er ontwikkelt zich een ontmoeting zonder woorden.
Het is dit beeld dat het Paasmysterie ook uitdrukt. Christus hield dolveel van de mensen, meer dan wie dan ook, maar van die mensen ondervond hij de diepste pijn. Christus hield dolveel van zijn hemelse vader, maar aan het kruis voelde hij zich verlaten en schreeuwde het uit van pijn: “Mijn God, mijn God, waarom heeft U me verlaten?”.
Christus stortte in de diepst mogelijke pijn van zijn liefde, en de liefde kwam weer tot de hoogste bloei. Hij kwam bij zijn geliefde Magdalena die hem vasthield, maar Jezus antwoordde: “Houd mij niet vast want ik ga eerst naar de Vader”.
In het Paasverhaal weerspiegelt zich de kern van de liefde als de hoogste vorm van samen zijn die samen kan gaan met de diepste pijn. Dat is herkenbaar bij de dood van een geliefde partner of een geliefd kind. Dan kan de Paasgedachte ons innerlijk kracht en steun geven.
bart zegt
Ja hoor vieren dat iemand aan een kruis genageld word, heel boeddhistisch.
MaartenD zegt
Een mooie interpretatie die ik las ergens gaat over de nog steeds durende Stille Zaterdag. Christus staat onder meer symbool voor een revolutie waarna allerlei dingen omgekeerd zijn, er aandacht en zorg is voor armen, zieken en gevangenen en waarin macht omdraait. Dus werd hij geëxecuteerd door de macht. Is het dan zinloos allemaal? Nee, zegt de gelovige christen, want het wordt Pasen.
Nu leven we nog op de lange zaterdag waarin macht heerst een egoïsme hoogtij viert. Maar straks!
Dat uitzien naar een betere manier, de overtuiging dat er verlossing is ook als we daar nu zo weinig van merken… dat kunnen wij best delen.
En aan werken.
Met warme groet,
Maarten
Piet Nusteleijn zegt
Dit paasverhaal van Paul de Blot is zijn verhaal.
Het is zijn overweging.
Waarom verzinnen we een “opstanding uit de doden” verhaal?
Waarom vieren we elk jaar weer een verhaal dat puur verzonnen is?
Feitelijk heel opmerkelijk! Met groet.
Piet Nusteleijn zegt
We zijn de weg, de waarheid en het leven….
Dat is hét paasverhaal, dat is waar ook, Zeshin bedankt voor de herinnering daaraan.
Fleur zegt
De symboliek van het Paasverhaal is prachtig.
Het geeft weer hoe intense liefde en pijn met elkaar verbonden zijn.
Ying en Yang.
Zonder pijn geen liefde en andersom. Maar er is geen krachtiger iets dan liefde; het enige waarvoor ieder mens (heel veel) pijn over heeft.
Voor mij is Jezus een ware Boeddhist.
Prachtig stuk. Ik heb weer genoeg om te overdenken vandaag!
(Hopelijk niet mijn zonden :) )