Ik kwam vandaag niet in mijn ritme door het zwarte shirt dat ik droeg. Een shirt zonder borstzakje. Dat beïnvloedde op negatieve wijze mijn humeur. Ik kocht het overhemd in een tijd dat het mode was om hemden zonder borstzakje te kopen en te verkopen. Ik ontdekte het pas thuis maar omdat de stof van een fantastische kwaliteit is, besloot ik het hemd maar te houden. Het is het enige hemd zonder zak dat ik heb.
Wie bedacht heeft dat mannen geen borstzakken nodig hebben weet ik niet. Ook kan ik maar gissen naar het waarom. Ik ben brildragend en stopt die bril als ik hem niet draag in het borstzakje. Vandaag dus niet, de bril stak met een pootje tussen de opening van het shirt tussen twee knoopsgaten. Het zou handig zijn als ik een brillenkoord zou hebben, bedenk ik nu.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump.
Michel Ball zegt
Beste Joop,
Een half jaar geleden kocht ik twee lichtblauwe overhemden in de webwinkel van de HEMA. Niet al te duur. Toen ik er een uit de verpakking haalde bleek er geen borstzakje op te zitten. Ik bezat mijn hart in lijdzaamheid en berusting. Een week of wat later had ik een lunchafspraak met mijn vrouw in een eetcafé in de Haagse Theresiastraat. Daar naar toe lopend, kwam ik langs een kleermaker, een humorvolle Syrische kleermaker naar later bleek. Na de lunch stapte ik bij hem binnen en vroeg wat hij rekende voor het opzetten van twee borstzakjes. -Een tientje per stuk-, was het antwoord. Een paar dagen later bracht ik de overhemden en een stuk stof van een overhemd uit de lappenmand. Een week later haalde ik de hemden op. Vakwerk ! Schitterende zakjes waar mijn A7 bloknootje en mijn Parker-Jotterpen prima inpasten. De hemden werden mij aangereikt door een Syrische jongedame. De kleermaker was spoorloos. Dat was jammer, want ik had hem graag deelachtig gemaakt van mijn grote vreugde en dankbaarheid.