Afgelopen weekeinde was ik bij vrienden. Ik wist niet wat ik zag. Rond het huis liepen prachtige kippen van het formaat kleine struisvogel. De kleuren van het vederdek knalden de natuur in. De meest gekleurde kip gaat weer terug naar de verkoper die de haan verkocht als hen. Een andere prachtige hen, die eieren legt, is bezig te leren kukelen. Een zwarte kip, niet van de advocaat, was normaal.
Binnen in huis liep een poes rond van het kaliber zwabber. Ik probeerde hem te lokken met mijn zwaaiende vingers maar poes keek mij vernietigend aan. Even later zag ik poes zitten voor een bank met daarop een kleine jongen bezig met zijn gsm die tegenwoordig anders heet. Nu probeerde poes de aandacht van het kind te trekken of dacht alleen maar: wat doet het kind op die bank.
Het leek er een beetje op een krankzinnige diereninrichting maar ik vond het heerlijk er te verblijven. Mijn vrienden zijn overigens ook bijzonder.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen.