Verlichting is de natuurlijke staat
De oorspronkelijke staat
De onschuldige staat van bewustzijn
Vrij van de beweging van gedachten
Onbesmet door de controle
Of manipulatie van het denken
Je bent niet wie je denkt dat je bent. Wie ben je als je de ontmanteling van je persoon toelaat? Een visie geïnspireerd door zijnsoriëntatie en dzogchen boeddhisme.
Op vrijdag 9 juni is Marc Wenselaers te gast in het boeddhistisch centrum Ehipassiko in Deurne, Vlaanderen.
Marc: ‘Je hebt het geluk als mens geboren te worden, wat betekent dat je maar een boogscheut verwijderd bent van de realisatie van je ware natuur, van je verlicht bewustzijn! De gewoonte om je gelimiteerd te identificeren met je lichaam en je gedachten staan je daarbij in de weg! Geconditioneerde zelfbeelden uit je verleden hebben je ingesponnen en hebben je zicht op de werkelijkheid versluierd! Doorheen deze zelfbeelden leren kijken betekent je diepere wezenlijke natuur herontdekken.’
In deze lezing wordt hierbij stil gestaan, evenals bij enkele diverse hardnekkige misverstanden die ons weghouden van ons verlicht bewustzijn. De aanwezigen worden ook via een begeleide meditatie uitgenodigd om te rusten in hun ware en oorspronkelijke natuur.
Marc Wenselaers (1953) praktiseert al meer dan 35 jaar boeddhistische meditatie. Na een opleiding in sociale agogiek volgde hij een opleiding als gestalttherapeut . Op het snijpunt van meditatief gewaarzijn en psychologisch werk is hij verder opgeleid als trainer en begeleider in zijnsoriëntatie (Hans Knibbe) en mindfulness based cognitive therapy.
Hij is ook geïnspireerd door de integrale benadering (Ken Wilber) en dzogchen (Tibetaans boeddhisme). Als docent was hij van 2002 tot 2014 actief in opleidingen en bijscholingen tot psychotherapeut. Sinds 2015 is hij staftrainer in de School voor Zijnsoriëntatie te Utrecht.
In het Antwerpse heeft hij een privépraktijk waarin hij werkt met groepen en individuen vanuit een zijnsgeoriënteerde visie. Zijn praktijk staat open voor wie een geaard spiritueel pad wil lopen waarin meditatief gewaarzijn en psychologisch werk hand in hand gaan.
G.J. Smeets zegt
“Je ware natuur, je diepere wezenlijke natuur herontdekken.”
Dat lijkt op:
“Er brandt een vlammetje in mijn hart en dat is Jesus.”
Zijn we bevrijd van christelijke kitsch komt er dit van Marc Wenselaers voor in de plaats:
“Je hebt het geluk als mens geboren te worden, wat betekent dat je maar een boogscheut verwijderd bent van de realisatie van je ware natuur, van je verlicht bewustzijn!”
Nou, beste Marc, vertel dat maar eens aan al onze Alzheimer patiënten. Of degenen onder ons die levenslang geteisterd worden door psychoses.
Los daarvan, meditatie en therapie (‘psychologisch werk’ genaamd) gaan niet samen. De intentie zal wel o.k. zijn maar je pretenties deugen niet. Dat is het kenmerk van amateurisme.
Almer zegt
De heer of mevrouw Smeets vertelt er helaas niet bij wat dan wel wijsheid is
G.J. Smeets zegt
Inderdaad, beste Almer, wat wijsheid is heb ik er niet bij verteld. Hoezo is dat ‘helaas’? Verwacht je dat ik de wijze leraar uithang? Het punt van aandacht is de pretentie van Marc Wenselaar: leraar en geneesheer tegelijk zijn. Dat kan dus echt niet. Een leraar is geen therapeut en een therapeut is geen leraar.
Almer zegt
Het is “helaas” omdat u m.i. vrijwel geen ruimte laat voor dialoog, bijvoorbeeld over definities (van begrippen als leraar of therapeut) of andere zienswijzen dan de uwe.
Alhoewel ik uw punt denk te begrijpen over scheiding van rollen van leraar/therapeut en er zeker iets voor te zeggen is, zou ik bijvoorbeeld ook kunnen zeggen dat een therapeut en een leraar nooit volledig gescheiden kunnen zijn. Of dat ziekte niet in de weg staat van bewustzijnswerk.
Allemaal kwesties van perspectief en definitie.
G.J. Smeets zegt
“…zou ik bijvoorbeeld ook kunnen zeggen dat een therapeut en een leraar nooit volledig gescheiden kunnen zijn.”
Het staat je vrij dat te zeggen maar het klopt niet. Die twee rollen kun je volledig scheiden, ik heb het decennialang gedaan. En dat is geen kwestie van definitie maar van praxis.
De enige context, bij mijn weten, waarin die twee rollen *onvermijdelijk* door elkaar lopen is de context van de zogeheten leertherapie waarin de opleider de persoonlijke besognes van de leerling onder de loep neemt met de bedoeling dat leerling het vak van binnen en van buiten leert kennen.
Almer zegt
Het klopt niet volgens UW perspectief en definities, dat is precies mijn punt.
Arjan zegt
Het leest alsof G.Smeets in zijn/haar leven een flinke aversie tegen het christendom heeft opgelopen en die hier projecteert. Met de beste wil van de wereld kan ik nl. de transformatie van ‘je ware natuur’ naar ‘Jezus in je hart’ niet ontdekken.
En iets verontwaardigd brullen maakt het nog niet waar of zelfs maar aannemelijk. Ik denk juist dat er alle reden is om het hokjesdenken van de vorige eeuw los te laten. Natuurlijk is een therapeut (versus patiënt) een leraar (versus leerling) en andersom. Beide relaties zijn immers gestoeld op ongelijke macht, waarin de een de ander vertelt hoe het zit en verder moet. Of je dat vertrouwt is vers twee en je eigen keuze, maar m.i. zeker geen universele waarheid.
G.J. Smeets zegt
Arjan, ik trek een paralel tussen twee ideeën: Het idee ‘herontdekken van je diepere wezenlijke natuur’ enerzijds en anderzijds het idee ‘Jesus, brandend vlammetje in mijn hart’.
De paralel is dat beide religieuze kitsch zijn. Er bestaat ook zoiets als religieuze pracht, bijvoorbeeld de haiku’s van Basho of de liederen van J.S. Bach over de paniek-aanvallen van Christus.
“Natuurlijk is een therapeut een leraar en andersom” zeg je.
Dat is gewoon onzin. De relatie leraar / leerling is een DIDACTISCHE relatie terwijl de relatie genezer / cliënt een THERAPEUTISCHE relatie is. Marc Wenselaar, en hij is bepaald niet de enige, halen die twee wezenlijk verschillende en strikt te onderscheiden soorten relatie door elkaar. En precies wat je zegt: aangezien in beide soorten relatie machtsongelijkheid bestaat is het maar beter dat een dokter niet pretendeert dat ie leraar is, en dat de leraar niet pretendeert dat ie dokter is. Met name in new age-achtige kringen wordt didactiek en therapie door elkaar gehusseld. En je weet net als ik: dokters die leraartje spelen zijn paternalisten en leraren die doktertje spelen zijn charlatans.
G.J. Smeets zegt
Almer,
“Het klopt niet volgens UW perspectief en definities…”
Ja, nogal wiedes. Laat eens wat horen wat je er inhoudelijk van vindt of wat je eigen ervaringen zijn met de rolverdeling / rolverwarring.