Onze geest is veelal rusteloos. Hij springt van de hak op de tak, net zoals een aap van de ene tak naar de andere springt. Hij heeft de tak nog niet losgelaten en grijpt reeds naar een andere. Het is van belang onze geest te oefenen zodat hij geleidelijk aan stil wordt.
Veel factoren in ons dagelijks leven, zoals relaties met anderen, kinderen, werk, … nemen onze aandacht in beslag. De geest wordt rusteloos, verstrooid, emotioneel en verstrikt in zorgen. Daarom is het van essentieel belang om onze geest op zo’n manier ‘bij te sturen’ dat we mentaal ontspannen zijn en op ons gemak.
In het dagelijks leven voelen we ons soms gelukkig en blij, maar het gebeurt ook dat we zwaarmoedig, boos, gespannen of droevig zijn. Het is van belang onze kijk op de wereld bij te stellen, zodat we onze mentale conditie op peil houden. De Boeddha reikt vijf manieren aan om dit te doen:
- Zie de werkelijkheid zoals ze is. Het leven bestaat uit goede en slechte ervaringen. Winst en verlies, eer en oneer, geluk en ongeluk, lof en blaam wisselen elkaar af. We beoefenen gelijkmoedigheid en innerlijke verstilling.
- Beschouw ieder mens als een vriend die net als jij dezelfde ervaringen deelt: geboorte, stress, ouderdom, ziekte en dood.
- Beschouw de wereld als leeg. Niets is essentieel. Alles verandert voortdurend. Zelfs over ons eigen lichaam hebben we geen controle.
- Denk, spreek en doe die dingen die de geest lichter en meer verfijnd maken. Koester positieve gedachten, zeg goede dingen over anderen en stel handelingen die bijdragen aan jouw geluk of dat van anderen.
- Cultiveer een positieve gemoedstoestand. Stem je af op positiviteit.
Op vrijdag 10 juni 2016 is Luang Phi Ruben Visalo te gast in het boeddhistisch centrum Ehipassiko in Deurne, Vlaanderen. Hij is monnik in Wat Phra Dhammakaya Benelux, Lede, Oost-Vlaanderen.
Luang Phi Ruben Visalo: ‘Tot juli 2008 ging ik door het leven als Ruben Mollij. Ik werd katholiek opgevoed, behaalde een diploma industrieel ingenieur en was aan de slag als productieverantwoordelijke in een voedingsbedrijf in Brugge. Een leven dat me goed beviel. In 2006 kwam ik door een collega in contact met de techniek van het mediteren waarbij ik voor het eerst leerde in mezelf te kijken. Dat was verhelderend en ik mediteerde een tijd lang in Ieper. Nadien volgden nog retraites in het Franse Strasbourg.
Op een bepaald moment besliste ik langdurig verlof te nemen en voor twee maanden als leek naar de hoofdtempel van Dhammakaya in Bangkok te trekken. Wat ik daar beleefde was een ontwaken. Waar eerst mijn interesse in het boeddhisme groeide, leek het ginds of ik me iets vergeten herinnerde. Dan volgde nog een retraite in Texas en in juli 2008 liet ik me tijdens de jaarlijkse internationale monnikenwijding tot boeddhistisch monnik wijden. Ik studeer momenteel ook volop Thai omdat niet alle geschriften naar het Engels vertaald zijn.
In tegenstelling tot leken die vijf regels moeten naleven, leeft een monnik 227 voorschriften na. Een daarvan is een celibatair leven. Problemen daarmee heb ik niet. Boeddhistisch monnik ben je niet voor het leven. In Thailand is het de gewoonte dat jongemannen gedurende drie maanden leven als monnik. Het is dus een keuze die je van dag tot dag maakt en daardoor wel een leven lang kan duren. Het boeddhisme is heel praktisch. In tegenstelling tot onze westerse gewoonten, zoeken wij rust in kleine dingen.
Mijn keuze voor het monnikschap werd bij mijn familie niet op applaus onthaald. Mijn vader is overleden en mijn moeder had het moeilijk omdat Thailand zo ver weg is. Deze levensweg is echter goed voor mezelf en dus ook voor anderen. Bijkomend voordeel van deze locatie, hier in Lede, is dat ik makkelijk de trein kan nemen om naar huis te reizen. Andere treinreizigers trekken dan wel grote ogen als ze me in mijn oranje monnikspij zien.
Het is de bedoeling dat ik hier in Lede een aantal maanden per jaar verder werk aan ‘Peace Revolution’. Dat zijn meditatielessen via internet en skype. Omwille van de tijdzone richten we ons van hieruit vooral op Europa.
Gerben zegt
“Beschouw de wereld als leeg. Niets is essentieel.”
Dat vind ik zelf een wat ongelukkige formulering en ik kan me niet voorstellen dat Luang Phi Ruben Visalo het zo bedoelt. Ook de Boeddha zei het iets genuanceerder. Er zijn namelijk zeer veel dingen essentieel in het leven; voeding, liefde, kleding, een veilig onderkomen, een zeker inkomen om van rond te komen, ethisch acceptabel gedrag, et cetera. Wat bedoeld wordt is dat niets in dit leven op zichzelf staat, maar in samenspel met de geest zijn bestaan krijgt. In dat opzicht bestaat niets over een essentie die volledig op zichzelf staat en autonoom is. Als dat goed en op een intuïtief diep niveau gezien en begrepen is, zou je de wereld leeg kunnen noemen. Maar om mensen die geen benul hebben waar dit over gaat het advies mee te geven: “de wereld is leeg, niets is essentieel”, is ronduit gevaarlijk.
Dit inzicht leidt geenszins tot een leven van leegte, duisternis en somberheid. Ook niet tot de schaduwzijde van nihilisme die vaak optreedt als leegte verkeerd begrepen wordt. Integendeel, door te zien dat alles leeg is en zonder essentie, wordt het leven omarmt en vol geleefd. Het is mijn ervaring bij mijzelf en anderen dat dan juist meer aandacht ontstaat voor de essentiële dingen in het leven.