Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang
Dingeman Boot

Interview Dingeman Boot over twijfel, nieuwsgierigheid en vertrouwen

door

Meditatieleraar Gerjan Schoemaker interviewt Dingeman Boot over zijn onlangs verschenen boek ‘Komen tot vrede, komen tot zijn.’ Zij gaan hierbij dieper in op thema’s die in het boek worden behandeld. Gerjan heeft zelf jarenlang onderricht gehad van Dingeman Boot en hoewel hij nu zelf meditatieleraar is en het  Meditatie Instituut Nederland leidt, ziet hij zichzelf als ‘eeuwig student’ van deze leraar. In het interview geeft hij aan dat hij door het boek de persoon Dingeman, en het pad dat hij heeft gelopen, nog beter heeft leren kennen.

In het boek geeft Dingeman Boot aan dat er aan het begin van zijn pad twijfel was over enkele aspecten binnen het christendom. Gerjan vraagt de leraar of twijfel ook een kracht is en hoe twijfel een rol heeft gespeeld op zijn pad. Dingeman vertelt daarop over hoe twijfel, nieuwsgierigheid maar vooral ook vertrouwen invloed heeft gehad.

Verder vertelt Dingeman over zijn spirituele ervaringen, het belang van meditatie, retraites en het integreren van meditatie en inzichten in het dagelijks leven.

Dit is de eerste interview van een reeks die Gerjan met Dingeman Boot wil doen. Dit en ook toekomstige interviews zijn te vinden op https://meditatieinstituut.nl/interviews

Dingeman Boot heeft na een opleiding tot yogaleraar enige jaren gewerkt als yogaleraar, waarbij hij zich ook verdiepte in de Vedanta-filosofie. Vanaf 1980 is hij zich steeds meer gaan toeleggen op de beoefening van meditatie. Eerst zenmeditatie en vanaf 1983, toen hij in contact kwam met z’n eerste leraar  Mettavihari, vipassanameditatie. Hij heeft langere tijd gemediteerd o.l.v. oosterse (o.a. in Birma en Thailand) en westerse leraren (o.a. in de Verenigde Staten). In Birma was hij gedurende veertien maanden boeddhistisch monnik.
Eind 2011 droeg Dingeman Boot het voorzitterschap van de Stichting Inzichts Meditatie (SIM) over. In 1998 richtte hij samen met Coby van Herk, Sietske Boersma, Akasa van der Meij en Peter van Leeuwen de organisatie op. De SIM komt voort uit de Stichting Jonge Boeddhisten, die als belangrijkste taak had het organiseren van vipassana retraites onder leiding van de eerwaarde  en nu omstreden en inmiddels overleden Mettavihari. De stichting heeft een bredere taakopvatting geformuleerd, met als doelstelling het bevorderen van de beoefening van vipassana meditatie. Dingeman heeft zich daar de afgelopen dertien jaar zeer actief en met veel energie voor ingezet.
Dingeman in een eerder gesprek met Hans Gijsen: ‘Dhamma is voor mij bezig zijn met de waarheid, de werkelijkheid, het pad gaan dat de Boeddha ook ging, de instructies die de Boeddha gaf, zijn onderricht. Het is belangrijk dat we daar gebruik van kunnen maken. Je hebt wegwijzers nodig. Essentieel is het volgen van het pad om te komen tot de werkelijkheid. Het is soms ook nodig om tot de orde geroepen te worden. Het geeft soms een besef: hé, dat verdient ook aandacht. Daardoor kun je bijsturen.
De sangha geeft de steun die je nodig hebt om het pad te gaan. Je kunt zeer veel profiteren van de contacten met mensen die dit pad ook gaan. Ervaringen kunnen uitgewisseld worden. Alhoewel, er zijn niet zoveel mensen met wie je dat kunt. In de praktijk is het een eenzame tocht. Uiteindelijk moet je het toch alleen doen. En het blijkt dat de weg van de één niet de weg van de ander is. Het is geen autosnelweg waar iedereen overheen gaat, met dezelfde markante punten.
In 1978 heb ik de studie afgesloten tot yoga-leraar. Ik heb daarna vier jaar lang aan vier groepen les gegeven in Roosendaal. Daar ben ik toen mee gestopt. Een van de redenen was een gevoel dat ik me te veel als leraar gedroeg. Ik wist veel en bezat best veel inzicht. Natuurlijk ook boekenwijsheid. Ik was bezig met de Advaita Vedantafilosofie en ik was drie keer naar Shri Nissargadatta Maharaj in India geweest. Ik wist het precies allemaal te vertellen. Maar ik voelde dat het niet voldoende doorgestroomd was naar mijn hart. Het was niet doorleefd. Dat was een van de redenen om te gaan mediteren.
Ik moet vaak denken aan de kwaliteiten van de Boeddha: grote wijsheid én groot mededogen. Die twee kwaliteiten horen bij elkaar. Door de meditatie heb ik de eenheid met andere mensen heel sterk kunnen ervaren. Ik heb een sterk gevoel van mededogen kunnen ontwikkelen. Dat vind ik van mezelf wel mooi.’ Einde delen van het gesprek met Hans Gijsen.