Gisteren bracht de voormalige Haagsche Historicus een bezoek aan de door een Amerikaanse rechter veroordeelde Donald T. De HH mocht niet de hoofdingang gebruiken maar werd in het Witte Huis toegelaten via de zijdeur.
De twee lachten wat af voor de camera, het leek een vrolijke boel, terwijl de reden van het bezoek toch ernstig was: het beëindigen van de Russische agressie tegen Oekraïne. T. vroeg aan de HH welke functie leuker was: de premier van Nederland of de secretaris-generaal van de NAVO? ‘Dat ben ik even kwijt,’ zei HH, die al eerder zeer vergeetachtig was. Nou het Nederlandse volk niet, dat zit op de puinhopen van de HH, die het ook mogelijk maakte dat momenteel ultrarechts de scepter zwaait. En er een nog groter zootje van maakt.
De twee spraken achter gesloten deuren voort, over Rusland, Oekraïne en de rol van de VS in de vredesbesprekingen. Mogelijk ook de NAVO. De VS heeft al eerder laten weten dat door Rusland bezet gebied in Oekraïne niet teruggegeven wordt. En de vrede zou 30 dagen moeten duren, met mogelijk een verlenging. Als Rusland dat accepteert en dat nu niet doet.
Soms begrijp ik de wereld niet meer. Is niet Rusland de agressor, dat drie jaar geleden Oekraïne binnenviel en daar mensen, infrastructuur en gebouwen vernietigde? Moet deze agressor niet worden gestopt en alle veroverde land worden teruggegeven en schade vergoed? Zonder voorwaarden vooraf?
Ik stap op de fiets en eet een appeltje. En overdenk: Als Amerika Canada binnenvalt om het in te lijven als een provincie, wat doet de HH dan? Beide landen zijn lid van de NAVO? Hoe wordt dan artikel vijf toegepast- als één lid wordt aangevallen, geldt dat als een aanval op alle NAVO-landen. Het is nooit saai met de HH. Ons lachebekje.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie