Vanmorgen hoorde ik van het afvuren van kruisraketten op een luchtmachtbasis in Syrië als vergelding voor een gifgasaanval eerder deze week. Er drukten aan boord van schepen mensen op knoppen om kruisraketten met een waarde van zes miljoen dollar per stuk af te vuren.
Begin van de avond hoorde ik van het doodrijden van mensen in Stockholm door de bestuurder van een gestolen truck. Wat is het dat ik dit nieuws nog kan bevatten? Niet jankend in een hoekje ga zitten. Is dat mijn meditatiepraktijk of ben ik letterlijk stomgeslagen? Afgestompt?
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.