Twee groepen monniken hadden ruzie om een kat. De meester greep het dier in zijn nekvel, trok zijn zwaard en riep: ‘Spreek slechts één zenwoord en ik zal zijn leven sparen.’
Een van de monniken blafte niet. Iemand anders vroeg niet of de verlichte onderhevig is aan de wet van oorzaak en gevolg. Iemand sneed geen vinger af. Iemand schoor niet zijn baard af. Iemand klom niet in een boom om met zijn tanden aan een tak te gaan hangen. Iemand hield geen bloem omhoog. Iemand waste niet zijn schaaltjes af. Iemand haalde geen kar uit elkaar. Iemand ging niet onbeweeglijk zitten. Iemand sloeg geen bekers wijn achterover. Iemand stak geen vuist op. Iemand praatte niet in zichzelf. Iemand sprak niet het laatste woord van zen.
Origineel, dacht de meester, en liet de kat gaan.
Deze tekst maakt deel uit van de serie Niet om door te komen, de Poortloze Poort. Woord: Hans van Dam. Beeld: Lucienne van Dam. Alle teksten van deze serie. De Poortloze Poort op NietWeten.nl. Alle publicaties van Hans van Dam in het Boeddhistisch Dagblad.
