Ik beloof alle levende wezens te redden…
Tsja, en hoe doe je dat dan, alle levende wezens. Je eet geen vlees meer, loop alleen nog maar gympen, kijkt de hele index na op elk pak in de supermarkt, afijn je doet je best. Help, heb ik ineens een muis in huis, dat lijkt mij niet zo fris, dus ik roep: ‘Lief muisje, ga eens buiten spelen.’ En vraag niet hoe het kan: ik zie haar door de open tuindeur naar buiten lopen. Maar toen ze uitgespeeld was, kwam ze om een stukje kaas zeuren. Niet dat ik haar gezien heb, maar de kaas wel die ik op het aanrecht had laten liggen Er zaten gaten in die anders waren dan ik gewend was.
Dus wat doe je? Ja, als eerste natuurlijk de kaas hygiënisch bijwerken en opruimen, daarna ben ik naar de supermarkt gegaan om via het advertentiebord een poesje te zoeken. Na een week had ik een gordijnen klauteraartje die in mijn oren beet, knorrend in mijn bed aantrof en op plekken plaste die ik niet goed vond. Ik was genoodzaakt om mijn boodschappenassortiment uit te breiden. Dus je kijkt op het blikje kattenvoer waar op staat: ‘Ik beloof alle levende wezens te redden.’ Kijk spiedend om mij heen, niemand kijkt… en ik stop snel twee blikjes in mijn mandje. Nou, knorremans vond het geweldig. Na verloop van tijd leerde ze klokkijken en klokslag vijf uur liep er steevast een piepend pluizenbolletje voor mijn voeten. Ze was lief en er ontstond een hechte band tussen ons en de muizen die kozen het muizenpad. Maar ja, poezen gaan niet lang mee, na eenentwintig jaar trouwe dienst mocht ze uitrusten in nirwana.
Toen ik midden in de nacht ging kijken of mijn toilet niet gestolen was en tegelijkertijd maar een plasje deed, riep een muis vanaf het aanrecht: ‘waar ligt de kaas?’ Nou had ik een leerling die iets in bijzondere katten deed, ze had voor mij een kat van het merk Cornish rex. Als sneeuw voor de zon verdwenen de muizen en deze kon net zo goed klokkijken als de vorige met dat verschil dat ze in mijn broekspijpen omhoog klom en in mijn vingers beet. Ik zeg haar: ‘Ik beloof alle levende wezens te redden’ behalve Cornish rex katten, en bracht haar terug waar ze vandaan kwam. Nee, het advertentie bord werkte een stuk beter, een schattig bolletje wol met witte pantoffeltjes kroop mauwend in mijn mouw omhoog toen ik mijn hand in haar nestje stak. Het klikte tussen ons, we vonden elkaar lief. Nu moet je weten dat ik geen kattenbak in huis wil hebben in plaats daarvan heb ik een kattenluik, wat mijn katten altijd zeer op prijs gesteld hebben, zelfs de Cornish rex. Dat in het voorjaar een kater af en toe zijn geurtje achter laat neem ik voor lief. Maar toen kreeg ik een cadeautje van mijn Toffeltje, heeeeeel trots kwam ze met een muis in haar bek aan zetten met een blik van: ‘Kijk eens baas, heb ik voor jou meegenomen, eet smakelijk’, en legt het kadaver voor mijn voeten. Ik zeg haar: ‘Lieve Toffeltje, ik heb beloofd om alle levende wezen te redden, vandaar dat ik vegetarisch ben en dus geen muizen eet.’ Ze kijkt mij aan, schuift met haar poot de muis dichter naar mij toe. Zuchtend sta ik op en pak met een toiletpapiertje de muis op en smijt het slachtoffertje in de tuin.
Twee dagen later hoor ik Toffeltje opgewonden miauwen en hard rond rennen. Als ik kijk ligt ze op de grond met haar pootjes vooruit gestrekt waar een klein muizenkopje tussen door kijkt. Ze tilt haar poot op waarop de muis er vandoor gaat maar niet ver komt omdat de poot van Toffeltje lieflijk op haar neerdaalt. Ze kijkt mij aan met een blik van: ‘Heb je gezien hoe het moet?’ Even later laat ze het muizenbeest weer los en het schiet mijn kant op. Toffeltje roept: ‘Pak het dan, pak het dan’, en het beest schiet onder de kast. Stommerd, roept Toffeltje, ik heb toch voorgedaan hoe het moet. Om kort te gaan: mijn kat jaagt de muizen het huis niet uit, ze staat aan de tuindeur te roepen; ‘Muisjes, muisjes komen jullie spelen.’ Ik geef haar zo goed te eten dat ze de muizen als speelgoed gebruikt en ze rond laat slingeren als ze uitgespeeld is.
Boeddhisme is leuk, maar als je kat ook boeddhist is, komen de muizen ook naar de tempel om de offergave op het altaar op te eten. Op zich is dat niet zo erg, maar muizenkeutels op het aanrecht is minder. Toen ik weer een keer ging kijken of het toilet er nog was, zag ik op het aanrecht een muis met obesitas die mij vraagt: ‘Waar staat de oude kaas, ik lust geen nieuwe.’ En schommelt even later op haar gemak onder de kast. Nu is de maat vol- ik naar mijn favoriete winkel op de hoek van de Bilderdijkstraat en de Kinkerstraat en koop een muizenlokdoos voor zes euro. Na drie weken zie ik een ieniemienie muisje weg schieten onder de kast waar ook het lokdoosje staat. Ik pook met de bezemsteel onder de kast en het lokdoosje schuift eronder vandaan. Als ik het terug wil zetten zie ik dat de dikke muis er een nest heeft in gemaakt. En ik zie het kleine muisje onder de koelkast wegschieten. Ik schuif de koelkast opzij en een penetrante lucht komt mij tegemoet. Onder de koelkast is het bezaaid met muizenkeutels, ik zet de stofzuigers er op en haal geheel tegen mijn principes een fles chloor bij de supermarkt. ‘Ik beloof alle levende wezens te redden maar nu is de maat vol.’ Ik op hoge poten naar die winkel op de hoek van de Kinkerstraat en de Bilderdijkstraat. De bedremmelde verkoopster zegt beschaamd: ‘in het ‘eeneuroschap’ hangen muizenvallen.’ Twee muizenvallen voor één euro, het moet niet gekker worden.
Mijn buren zeggen dat ik een stukje spek in de muizenval moet doen. Dus moet ik een half varken gaan kopen voor een muizen stukje spek? ‘Ik beloof, grrrrrrrrrrrrrrrr’, gelukkig hadden mijn buren een dood varken in de koelkast liggen en ik kreeg daar een paar stukjes van. Om een uur of drie ‘s nachts hoor in de keuken ‘klak’ en ik denk het zal wel en draai mij nog eens om. De volgende ochtend ligt de muizenval op z’n kop met de dikke obesitas muis er onder. Met een schroevendraaier licht ik de veer van de muizenval op en de muis valt in het muizenkerkhof in het hoekje van mijn tuin. Ik mompel ‘Namu ki e Butsu, Namu ki e So, Namu ki e Ho’, in de hoop dat ik niet in Naraka , de onderwereld terecht kom. Ik vraag mij af zou Nansen zo’n zelfde kat gehad hebben? In zijn tijd hadden ze natuurlijk geen muizenvallen anders had hij wel voor een andere oplossing gekozen. Nu vraag ik het wel aan hem in Naraka.
G.J. Smeets zegt
:)
Ik had ooit een kater in de schuur, Spino geheten (afkorting van Spinoza, de filosoof). Hij keek geboeid naar de muizen die de brokjes in zijn etensbak kwamen ophalen en hij verroerde verder geen vin.
zeshin zegt
grinnnnnnn
Vanessa zegt
Ik heb tijden een muis in de tuin en schuur gehad. Dus al het vogelvoer enzovoort in goed afsluitbare bakken gedaan in de hoop dat hij/zij zou afdruipen. Inderdaad begon ik op een gegeven moment te denken aan een val, maar zover kwam het niet. Het beestje was inmiddels overleden onder de koelkast. Het duurde ruim drie dagen voor ik hem/haar vond. Ook kleine lijfjes stinken geweldig. Het lijkje ligt begraven in de achtertuin.
zeshin zegt
Tsja, soms maken muizen de boeddhisten het erg moeilijk.