In een brief aan de Tweede Kamer laten de staatssecretarissen Sharon Dijksma en Wilma Mansveld vandaag weten dat ze geen aanleiding zien om het gebruik van de beruchte neonicotinoïden te verbieden. Hiertoe was opgeroepen in een motie van de Partij voor de Dieren, die door een Kamermeerderheid werd ondersteund.
Neonicotinoïden hebben negatieve effecten op de natuur. Bijen en andere insecten overlijden aan neonicotinoïden. Vogels en andere diersoorten krijgen last van voedselgebrek als er minder insecten zijn.
Vorig jaar toonde onderzoek van de Radboud Universiteit een correlatie aan tussen hoge concentraties imidacloprid (een neonicotinoïde) in het oppervlaktewater en een dalende trend van populaties van insecten etende vogels. Uit Europees onderzoek blijkt dat 10% van de wilde bijensoorten en een kwart van de hommels met uitsterven wordt bedreigd.
Dijksma wil wachten met maatregelen totdat er “meer duidelijkheid wordt verkregen over de effectiviteit van de al eerder genomen maatregelen om normoverschrijdingen van imidacloprid in oppervlaktewater terug te dringen.” Maar uit metingen van de waterschappen blijkt dat er nog steeds vaak sprake is van normoverschrijdingen. Imidacloprid en de andere neonicotinoïden figureren prominent op de lijst van de probleemstoffen die het vaakst normoverschrijdingen laten zien in de bestrijdingsmiddelenatlas (die op grond van meetgegevens van waterschappen een landelijk beeld geeft van bestrijdingsmiddelen in het oppervlaktewater).
Driekwart Nederlanders wil verbod
Natuurorganisaties waarschuwen dat de vervuiling van het water met imidacloprid dusdanig is dat de doelstellingen met betrekking tot libellen, dagvlinders en broedvogels in deze gebieden in gevaar komen. Uit een recente opiniepeiling die door Ipsos is uitgevoerd in opdracht van AVAAZ blijkt dat driekwart van de Nederlanders voor een verbod is op bijendodende pesticiden. Dijksma beroept zich erop dat er geen rechtsgrond zou bestaan om de pesticiden te verbieden. Maar een memo van advocate Bondine Kloostra bestrijdt die stelling, Dijksma heeft voldoende juridische middelen vanuit het in de EU verankerde voorzorgsprincipe om in te grijpen.
Jo Dufay van AVAAZ: “Bijna 20.000 mensen hebben de afgelopen weken een email gestuurd aan Dijksma om haar te bewegen een verbod op de neonicotinoiden in te voeren. Het besluit om dit landbouwgif geen halt toe te roepen is een klap in het gezicht voor de natuur en voor de bijen.”
Kees Kodde van Greenpeace: “Dijksma en Mansveld geven voortdurend het voordeel van de twijfel aan de pesticidenindustrie. Vanuit het voorzorgsprincipe moet er nu ingegrepen worden. Wij roepen de Tweede Kamer op om de regering tot de orde te roepen.”
— Gezamenlijk persbericht van AVAAZ en Greenpeace —
Sjoerd zegt
Voor en tegen.
Ik geef zelf de voorkeur aan biologische teelt, maar zwart/wit dualisme? ??
Zo simpel ligt het niet.
De biologische teelt is niet zo schoon als veel gedacht wordt en de gangbare teelt lang niet altijd zo schadelijk als vaak gedacht wordt.
In herinneringen aan vroeger tijden wordt vaak gefantaseerd over onbespoten fruit en groente, maar niets is minder waar.
Loodarsenaat, kwiksublimaat en bv nicotine waren net als teer- en creosootverbindingen zeer gangbare middelen, bij gebrek aan andere mogelijkheden.
Ook nu wordt in de zg biologische wijnbouw en aardappelteeld nog gebruik gemaakt van koperverbindingen.
Wat mij betreft dus niet oordelen, maar begrip voor elkaar opbrengen en luisteren en praten met elkaar!
Helen zegt
Ik lees in bovenstaand artikel niets over zwart/wit stellingname. Ik lees over een staatssecretaris die niet luistert naar de meerderheid van de bevolking en naar een Kamermeerderheid.
In het algemeen iets zeggen over oordelen is weinig informatief/zinvol in reactie op dit artikel.
Sjoerd zegt
De discussie over het al dan niet gebruiken van neonicotinoiden is ingewikkeld. Voor en tegenstanders bestrijden elkaar. Soms krijgt deze discussie een bijna religieuze dimensie.
Het gebruik van spruit, of vergelijkbare stoffen in de biologische sector of volkstuinderij is voor insecten zoals bijen minstens zo dodelijk.
Ik vind dat het gesprek zou moeten gaan over de onderliggende kwestie. Wat willen we eten (ik kies voor slowfood), hoe willen wij aan ons eten komen (ik kies voor zoveel mogelijk zelf telen) en hoe willen we ons in het algemeen gedragen? Ik denk bv aan het afreizen naar allerlei interessante retraites in binnen en buitenland, waarbij wij en passant een grote milieu belasting over de wereld uitstoten voor ons spirituele heil. Het gaat mij om het gesprek over onze leefwijze als vernietiger van het milieu van mens en dier, inplaats van een ongenuanceerd verbod van een productgroep op basis van een zwart/wit discussie met argumenten voor en tegen.