In de rubriek Shoot! geeft Tom Hannes antwoord op al je levensvragen.
Ook een vraag voor Tom? Mail naar: bodhitv@bosrtv.nl
Vraag 6:
Mijn schoonmoeder is zeer negatief (net als mijn schoonzuster) en wenst alles en iedereen het negatieve toe… Haar gedachten zijn destructief. Hoe kan ik mezelf daartegen beschermen en hoe moet ik daar als boeddhist tegenover staan? ~ Anoniem ~
Volgens mij beschermen boeddhisten zich het best tegen het leven door er goed naar te kijken. En door een betere, nobelere manier te zoeken om ermee om te gaan.
Je vraag is niet zo gemakkelijk. Niet alleen omdat ik jouw situatie niet ken. Ook omdat ik niet zeker ben of het klassiek boeddhisme wel zo’n sterk CV heeft in het omgaan met familietoestanden. Het boeddhisme is ontstaan onder bedelmonniken die hun families verlaten hadden om een ontwaakt leven te leiden. Die wanhopige houding tegenover het lekenleven is tegenwoordig wel wat getemperd, maar niet helemaal verdwenen. Dus als jij een ‘volwaardig’ boeddhistisch lekenleven wil leiden, moet je creatief zijn. Dat is boeiend. Je zult van je hindernissen je kernpraktijk moeten maken. Dat is revolutionair. En je zult zelf een stappenplan moeten bedenken met boeddhistisch materiaal. Dat zou er misschien zo kunnen uitzien:
1 Wees geduldig met je eigen emoties
Ken je de oneliner: “Wie denkt verlicht te zijn, moet maar eens zijn familie bezoeken”? Dat vind ik een heel goeie! Familiesituaties zijn nesten van gehechtheden, rare denkbeelden, identificaties, kwetsuren, verwachtingen en teleurstellingen. Die gieren onophoudelijk onbewust door je lijf en door de lijven van je familieleden. Familietoestanden beheren lijkt daarom op pingpong spelen met vijfhonderd balletjes tegelijkertijd. Spanningen met schoonfamilie zijn nog ingewikkelder, want het gaat om de ouders van je partner. Pingpong dubbelspel met zesduizend ballen, dus, volgens oude spelregels die jij nooit echt te weten komt.
Dat maakt dat bijna iedereen zich het minst wijs gedraagt in zijn familie. Het is goed om dat te beseffen. Om geduld te oefenen voor je eigen heftige emoties. Dat is de eerste stap om ze ten goede te veranderen.
2 Durf oppervlakkig te zijn
Een misvatting over een ontwaakt leven is dat we diep moeten graven om tot een essentie te komen. Dat is een volslagen idioot idee. Soms spreken we wel over ‘diepe’ concentratie, maar dat is een slecht woord, want het heeft niets met diepte te maken. Boeddhistische concentratie dient om je op je gemak te doen voelen, zodat je het lef kunt opbrengen om de realiteit te zien zoals ze zich aandient. Meestal durven we dat niet, omdat we onder de invloed zijn van allerlei angsten en idiote denkbeelden. (Over dieptes bijvoorbeeld.)
Dus concentreer je even, kalmeer en kijk naar de oppervlakte van je geest! Wat toont zich daar? Als ik oppervlakkig durf te zijn, valt me in jouw vraag vooral op dat jij je schoonmoeder samenvat als iemand ‘die alles en iedereen het negatieve toewenst.’ Dat is iets wat jij doet. En daarmee kun je al aan de slag.
La Famille heureuse ou Le Retour du baptême – Louis Le Nain -Bron: Wikimedia
3 Ga op zoek naar het gif in jouw eigen reactie
De Boeddha zei vaak dat we ons leven vergallen door onszelf mentaal te vergiftigen. Door middel van begeerte (grijpen), haat (afwijzen) en onwetendheid (verblinding). En met permissie: je samenvatting van je schoonmoeder is aan de giftige kant. ‘Afwijzing’ toont zich nogal evident. Maar ook ‘verblinding’: je legt een complex wezen, een knooppunt van massaal veel oorzaken en gevolgen, vast in die ene betonnen eigenschap. Ongetwijfeld heb je je redenen om tot die samenvatting te komen. Maar je kan er donder op zeggen dat deze zin je blik op de situatie zo vernauwt dat een boeddhistische manier van reageren veel moeilijker wordt.
Als je jezelf ertoe kunt brengen om naar die gedachte te kijken, in plaats van in een rechtvaardiging ervan te schieten (Ja-maar-mijn-schoonmoeder-is-echt-zo-je-kent-het-mens-niet-je-moest-eens-weten…) kun je hier observeren: “Aha, een gedachte. Die speelt nu met mij. Is dit de mens die ik wil zijn?” En daar is stap 4 al:
4. Beslis: wil je ontwaakter of verdwaasder leven?
Als een onaangenaam gevoel door je heen raast, is de neiging groot om je praktijk eventjes aan de haak te hangen. Maar dit is net een cruciaal moment. Deze rot-situatie is perfect materiaal om je ontwaakte levenswandel te verdiepen. Omdat dit nu je leven is! Als je er zo naar kijkt, kan de situatie plots kantelen. Je interesse wordt wakker. Het opduiken van de zin om dit moment als pratijk te zien, kan als een intense verlichtingservaring aanvoelen. Je keuzevrijheid neemt toe. Niet één keer, maar elke keer opnieuw. Tientallen keren per dag ontwaken – best een fijne ervaring.
5 Kies je tegengif. Discreet
Nu pas kun je op zoek gaan naar tegengif. Het boeddhisme heeft daarvoor heel wat handige lijstjes. In dit geval zou je bijvoorbeeld de ‘vier onmetelijkheden’ kunnen kiezen. Vier oefeningen om kleinmenselijk gedoe te overstijgen met een ander menselijk vermogen:
1. Liefdevolle vriendelijkheid: vanuit welwillendheid reageren, ook als snel iets gemeens doen efficiënter (en leuker) lijkt.
2. Mededogen: naar de ander kijken als een knooppunt van omstandigheden en oorzaken, ook als hem vastzetten in een slechte eigenschap juister lijkt.
3. Medevreugde: oprecht blij zijn omwille van fijne dingen die de ander overkomen, vooral als je die anders niet zo’n fijn mens vindt.
4. Gelijkmoedigheid: het vermogen ontwikkelen om ontvankelijkheid te zijn, zonder dat je reacties je meteen in alle reactie doen schieten.
Dit zijn vier mooie vormen van bescherming. Je beschermt niet jezelf ermee – maar ook de zin om je ontwaken te verdiepen. En wie weet, word je zo alerter voor mogelijkheden om een fijner contact met je schoonmoeder te ontwikkelen. Wees niet te streng voor jezelf in deze praktijken. Doe wat nu mogelijk is. Toon vooral niet dat je iets aan het beoefenen bent. Anders stink je naar boeddhisme. Dat irriteert schoonfamilies doorgaans. Verwacht er niet eens al te veel van. En ga weer naar stap 1. Want de situatie is nu al veranderd.
Bron Bodhitv.
chris zegt
… ‘stinken naar boeddhisme’…???
Ujukarin zegt
Jazeker, té openlijk naar de schoonfamilie tonen dat je met religie en zeker boeddhisme bezig bent is in hun ogen stinken. Gewoon low-profile blijven en het Goede doen, met welke motivatie je dat doet is jouw zaak…
With folded palms,
Connie Franssen zegt
Fijn stuk weer, Tom. Dank je wel.
Connie Franssen zegt
Aan Joop: Die sterretjes werken niet. Wilde Tom er veel meer geven. Sowieso vind ik die sterretjes niet zo fijn eigenlijk :)
Rosa zegt
Ik zou proberen aan de uitspraken van de schoonfamilie geen waarde oordeel te vellen, zo zien zij de situatie en dat is hun goed recht. Met humor hierom zou je het voor jezelf gemakkelijker kunnen maken en misschien ook wel voor hun. Probeer luchtig hiermee om te gaan dan wordt het als een veertje. Zie het als een leuke uitdaging en veel plezier ermee.
Joop Ha Hoek zegt
Aan Connie: Ik zal webmeester Paul van Buuren ervan op de hoogte stellen. Dank je wel. De herfst is nu echt begonnen, buiten zo druilerig, nevelig.
Tom zegt
Ik deel de ervaringen van de vragensteller niet, noch de oplossingsrichting van mijn naamgenoot.
Ik zit meer op het pad van Rosa.
Iemand (in dit geval de schoonfamilie) laten zijn zoals die is getuigt van respect, begrip en vermogen er mee om te gaan……
Jana zegt
Ik had ook 20 jaar lang zo’n negatieve schoonmoeder. Toen gebeurde er iets in haar leven: ze werd verliefd. En is nu een ander mens geworden. Marshall Rosenberg zegt: negatieve emoties zijn een tragische uitdrukking van een onvervulde behoefte. Mijn schoonmoeder kwam gewoon liefde en aandacht tekort. Maar door haar gedrag was het juist moeilijk om haar liefde en aandacht te geven: een vicieuze cirkel. Wat ik een fijne oefening vind (uit het boek Verzoening van Thich Nhat Hanh) als ik boos ben op iemand is me diegene voor te stellen als kind van 5. Dan verdwijnt mijn boosheid als sneeuw voor de zon en wordt mijn mededogen aangewakkerd. In het geval van mijn schoonmoeder zie ik dan een bang en eenzaam meisje in een gebombardeerde stad midden in de tweede wereldoorlog.
Kees Moerbeek zegt
Ik weet inmiddels dat als ik boos ben, ik het zelf ben die boos is. Het is mijn keuze en er zijn diverse andere keuzemogelijkheden.
Er zijn 1001 redenen te verzinnen waarom niet ikzelf, maar de ander de schuld is van mijn boosheid. Maar een beetje zelfkennis leert dat dit een smoes is. En dat mag, maar het blijft een smoes.
Een ander bepaalt dat ik boos ben, vrolijk ben, sinds wanneer, hoe, echt?
Het lijkt me niet voor de hand liggend om degene op wie je boos bent (= die ander) voor te stellen als klein kind van 5 jaar.
‘Logischer’ lijkt het me om jezelf (= jij bent zelf boos, die ander is het object van je boosheid) als klein kind van 5 jaar voor te stellen: vlechtjes met strikjes, vier turven hoog, stampvoetend en rood aanlopend. Dat vraagt er toch om om jezelf over de bol te aaien en vriendelijk toe te lachen?
Ik weet niet wat het beste werkt en boos zijn op jezelf is een hele opgave. Maar ongeacht dat, als het niet met de juiste intentie gebeurt dan kleineer je of de ander of jezelf. Dat is het paard achter de wagen spannen, of niet soms?
josien zegt
Jana, dank voor je reactie. Wat zal ik daar veel aan hebben met december in het vooruitzicht.