Een maand na de aanslagen van 7 oktober in Israël door Hamas, worden ruimten in kibboets door het hele land rood verlicht ter nagedachtenis aan de meer dan 1400 slachtoffers van de aanval. In een ander teken van solidariteit worden de muren van de Oude Stad van Jeruzalem bekleed met foto’s van meer dan 200 Israëlische gijzelaars die worden vastgehouden door terreurgroep Hamas.
Kibboets zijn een unieke vorm van kleine steden in Israël, waar mensen vrijwillig samenwerken en samenleven. Op 7 oktober braken meer dan 2000 terroristen van Hamas de Israëlische grens over vanuit de Gazastrook en voerden wat wordt beschouwd als de grootste terreuraanslag tegen de Joodse natie uit.
Bij de aanvallen van 7 oktober hebben ongeveer 1.405 mensen het leven verloren, zijn er ongeveer 5400 gewond geraakt en zijn er meer dan 200 gegijzeld. Meer dan 3.000 vrouwen, kinderen en mannen, variërend van de leeftijd van 9 maanden tot 80 jaar, werden volgens Israëlische woordvoerders verwond, verkracht, vermoord en geslagen en op brute wijze gescheiden van hun geliefden door de terreurgroep Hamas.
Ondertussen heeft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu voortdurend beweerd dat Israël niet zal instemmen met een staakt-het-vuren totdat de terreurgroep Hamas de gijzelaars die ze vasthouden vrijlaat: ‘Haal dit (woord ‘staakt-het-vuren’) uit het lexicon. We zullen doorgaan tot we ze verslagen hebben; we hebben geen alternatief,’ wordt Netanyahu geciteerd in een verklaring van zijn kantoor.
jp zegt
Wie zijn ‘ze’ dan? En hoeveel doden zijn er nodig om de hier genoemde doden te wreken? Waar is de balans? Waar is de rede?
Spreken over 1400 slachtoffers is wat mij betreft een zeer beperkte manier van kijken en valt wat mij betreft niet onder juist spreken.
Joop Ha Hoek zegt
Bij de aanslag van de militante groepering Hamas op Israëlische kibboets zijn duizenden slachtoffers gemaakt, onder wie ruim 1400 dodelijke. Je kunt de daders ook voor de rechter brengen maar ook uitschakelen door ze te doden. Juist gesproken?