Begin vorige week droomde ik dat ik in een redactieruimte was van een krant waar ik ooit werkte. De collega’s verlieten de zaal en ik moest afsluiten. In een glazen pui aan de straatkant was een schuifdeur, maar ik kreeg de deur niet op slot. In de handle en een knip zaten geen beweging. Ik stond buiten te moeilijken.
Toen ineens was er Alex, een collega buiten op straat die jaren terug euthanasie liet plegen omdat hij niet meer tegen de verschrikkelijke pijn in zijn oogkas, waar de kanker woedde, kon. Alex was in gezelschap van een klein jongetje. Hij pakte de handle, draaide die de goede kant uit en sloot af met een knip. Zo doe je dat, zei de collega. Ik besefte in mijn droom dat het een afscheid was maar kon niet duiden waar van.
De dagen erna moest ik maar aan die droom denken. Waarom die redactieruimte, waarom die collega? Waarom moest er afgesloten worden? Enkele dagen later vielen elementen op hun plaats. Ik werd gebeld dat een collega journalist (62) die dag vrij plotseling was overleden. Ik zat jarenlang met deze collega in de grote redactiezaal en kende hem goed. De afgesloten deur kwam weer naar boven, de andere dode collega. Alleen dat jongetje kan ik niet duiden. Maar ik besef dat mijn droom een afscheid was, een voorspellende droom. Anders kan ik het niet verklaren. Het was een droom uit een serie van veel. Dagen voor hun dood manifesteerden mensen zich in beeld en geur.
Ik heb me nooit zo bezig gehouden wat er gebeurt na je dood omdat ik ervan overtuigd ben dat bewustzijn nooit sterft. Ook niet na onze fysieke dood. Ik geloof dat ons bewustzijn- het bewustzijn van alle mensen, met elkaar verbonden is. Miljarden slangetjes aan een grote tank. We wisselen uit zonder dat te beseffen. Soms worden we gewaarschuwd door de alarmcentrale in die tank. Maar niet altijd. Leuke en nare dingen komen in die tank terecht en zorgen voor oorlog en vreugde.
Ik baseer deze veronderstelling op mijn eigen ervaringen met zaken die in mijn leven speelden. Een paar keer is mijn leven gered door voorspellende dromen of gedachten. Ik zag figuren- entiteiten, spoken zou je ze kunnen noemen, door mijn woonkamer lopen. Ik zag ze maar anderen deden dat niet. Ze zeiden woordeloos: er is meer dan jij. Het zijn altijd beelden, nooit stemmen, nooit geluid. Soms geuren.
Op plekken waar vreselijke dingen zijn gebeurd ervoer ik die pijn, de angst, van de gedupeerden, de slachtoffers, zonder dat ik voorkennis had van het gebeurde. Ik beleefde de angst, het hopeloze, het sterven. Na een ernstig auto-ongeluk voelde ik de aanwezigheid van twee wezens die mij- toen ik helemaal alleen tegen een vangrail aan stond te wachten op de hulpverleners, na door anderen uit het autowrak te zijn geholpen, troostten en beschermden. Je bent niet alleen, wij zijn bij je. Anderen zeggen op andere plaatsen, in andere omstandigheden, dat tientallen beschermers mij omgeven. Hoe mooi.
Daarom geloof ik dat er meer is dan wij waarnemen in het dagelijks leven. Nee, het winnende lot van de staatsloterij heb ik nooit kunnen voorspellen. Ook niet de liefdes in mijn leven, dat gebeurde spontaan. Al was dat altijd op plaatsen waar ik normaal niet kwam maar door mijn werk gedreven.
Ik moest dit even kwijt, het al of niet bestaan van wedergeboorte in welke vorm ook is voor mij geen kwestie. Ik zou ook gelukkig zijn zonder wedergeboorte. Immers, door mensen bedacht. Waarom zie ik dan entiteiten, zijn dat letterlijk hersenspinsels? Waarom ervaar ik ze?
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Mieke zegt
Ik zou zeggen: kom er niet aan Joop. Koester de beelden. Ze zijn voor jou helpend. Door te willen be’grijpen’ zouden ze wel eens kunnen verdwijnen.
Mark zegt
Mooi verhaal Joop!
Ik heb zo’n 25 jaar geleden iets dergelijks meegemaakt.
Ik werk bij de wijkverpleging en tijdens mijn zomervakantie droomde ik dat een klant, zittend op een lichtende wolk, omgeven door stralen, trommels en bazuinen lachend voorbij kwam drijven.
Het betrof een vrouw met MS die tgv haar aandoening niet meer kon praten en langzaam dreigde te stikken.
Nu was ik in die periode nogal zoekende en verdiepte ik mij in de persoon Christus. Daarbij worstelde ik met allerlei vragen mbt Godsbeeld, onverklaarbare zaken in de evangeliën, het Christendom enz.
In mijn droom wist ik dat deze vrouw overleden was en mij wilde duidelijk maken dat het niet uitmaakte hoe ik tav God en Jezus eea in mijn hoofd verbeelde. Haar boodschap voelde behalve als een groet, duidelijk als: een wolk met trommels en trompetten kan ook. De vorm is niet belangrijk. Als jij de stap maar neemt en je overgeeft. Er is meer! ”
Toen ik na een week weer aan het werk ging, bleek dat er de avond voordat ik mijn droom had euthanasie was toegepast.
Dat verbaasde mij enorm. Ik wist niet dat er euthanasie gepland was, want haar huisarts had dat nog nooit eerder gedaan en was destijds in het algemeen tegen euthanasie.
Uiteindelijk bleek hij er toch van overtuigd te zijn geraakt dat de vrouw ondraaglijk en uitzichtloos leed en had het op zich genomen haar zelf te helpen.
Een week later droomde ik van haar man. Van die droom herinner ik me eigenlijk weinig meer. Hij was touringcar chauffeur en ik meen me te herinneren dat hij vanuit de bus naar mij zwaaide. Maar ik weet nog wel dat ik de volgende dag hoorde dat hij ook onverwacht overleden bleek te zijn.
Deze dromen hebben behoorlijk indruk op mij gemaakt, maar behalve het geschenk van het besef dat er “meer tussen hemel en aarde is”, heb ik het verder maar helemaal losgelaten. Want voor je het weet ga je al je dromen proberen te duiden en heb je geen leven meer.
Bedankt voor je leuke stukjes!
Groeten Mark.