Twee gevangenen zijn door de directie van Justitieel Complex Zaanstad gestraft voor het bellen naar NH Nieuws over de overleden Felisinio S. (21). De afdelingsgenoten van de Amsterdammer uitten hun zorgen: hij had met zijn epilepsie niet alleen op cel gemogen. Sanctie: negen dagen in de isolatiecel. Ook kan één van hen kerst niet doorbrengen met zijn gezin. Hij zou binnenkort met enkelband vrijkomen, maar omdat hij zich niet aan de huisregels heeft gehouden, gaat dit niet door.
Op dinsdag 30 november gaat de redactietelefoon van NH Nieuws. Een gevangene (zijn naam is bij de redactie bekend) zegt tegen de redacteur die opneemt: ‘Hallo, ik wil graag zeggen dat er iemand van mijn afdeling is overleden vannacht. Hij had epilepsie en zat in z’n eentje op een cel. Volgens mij had dat niet gemogen.’ Het gaat over de 21-jarige Felisinio die sinds dit voorjaar in de bajes een celstraf voor doodslag uitzat. Hij kreeg corona en werd van afdeling zuid naar west overgeplaatst: daar gaan gevangenen ‘in hun eentje op cel’ in quarantaine. In de nacht van 30 november stikt hij daar in zijn tong, vermoedelijk na een epileptische aanval. Hulp kwam te laat.
De sanctie voor de gedetineerde voor het praten met de media is negen dagen isolatiecel (waarvan vier voorwaardelijk). Ook zijn celgenoot krijgt de straf, naar verluidt omdat hij op de achtergrond aanvullende informatie gaf.
De gevangenisdirectie staat juridisch gezien op dit moment volledig in haar recht, stelt hoogleraar Penitentiair recht aan de Radboud Universiteit Sonja Meijer tegen NH Nieuws. ‘Het bellen heeft mogelijk gezorgd voor onrust en het is de verantwoordelijkheid van een directeur om orde en veiligheid te bewaren’.
Je kunt je afvragen, wie heeft er voor meer onrust gezorgd? De gevangenisdirectie die mogelijk een verkeerde beslissing nam door Felisinio in zijn eentje in een cel te zetten of gedetineerden die contact zochten met een medium om hun zorgen daarover te uiten. Gelden mensenrechten niet in de bajes?
Lees het hele verhaal van verslaggever Maaike Polder hier
Giel Geldof zegt
Tja, ik was van gedachte dat de plaatsing van een mens in isolatie gebeurde als allerlaatste noodmaatregel omdat diegene in zijn omgeving een bedreiging voor zichzelf en anderen zou zijn. Dat de isoleercel als strafmaatregel wordt ingezet vind ik absoluut inhumaan In bovenstaand voorbeeld is het zelfs systeemrepressie, want blijkbaar een geëigend, normaal strafmiddel. Schokkend