Het regime heeft bepaald dat het weer veilig is buiten in de samenleving. Hoewel er honderdduizenden mensen niet zijn ingeënt tegen corona en dus kunnen besmetten of besmettelijk zijn, staan de lichten op groen. Veel mensen hebben toch al twee prikken achter de rug. Alleen in sommige delen van de samenleving blijven mondkapjes verplicht, bijvoorbeeld waar geen anderhalve meter afstand kan worden gehouden.
Al vorig jaar februari, toen ik vermoedde dat er een ramp op ons afkwam, heb ik mondkapjes ingekocht, met en zonder ventiel, medische en gewone. Ook gel om de handen te ontsmetten en spray om voorwerpen coronavrij te maken. En nog geen zes weken geleden kocht ik zelftesters toen mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, weer eens langere tijd bij mij door wilde brengen, en we ons zelf wilden testen en wij negatief bleken. Eigenlijk raar dat dat negatief wordt genoemd, het is toch juist positief als je geen coronabesmetting hebt opgelopen?
Ik heb niet zuinig ingekocht, zo blijkt. Hoewel ik de kapjes, gel, spray en zelftesters ook weg heb gegeven, heb ik nog een grote hoeveelheid over. Overal in huis staan wel dozen met die voorbehoedsmiddelen en de kapjes blijken maar twee jaar effectief te zijn. Ik noem het geen hamsteren, kocht geen magazijnen leeg, en kocht pas toen er voldoende voor iedereen was. Mijn moeder Grietje sloeg na de bevrijding in 1945 flinke voorraden stukken toiletzeep in. Als het opnieuw oorlog zou worden stierven we in ieder geval frisgewassen onder bommenregens of nucleair geweld.
De vraag is wat ik zelf nu met mijn voorraad ga doen. Er zijn inzamelingspunten waar je kapjes en zo kunt inleveren bestemd voor mensen die zich willen/moeten blijven beschermen. Ik ga niet alles doneren, de Deltavariant van het virus is actief en verspreid zich razendsnel. En voor je het weet loeien de BB-sirenes weer: zoek dekking, blijf binnen en bescherm je.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
