In de tijd dat ik politieverslaggever was gebruikte ik een kleine draagbare leugendetector die ik via een Amerikaanse relatie op de kop had getikt. Het ding heet Pinokkio en heeft de vorm van een neus.
Ik gebruikte het apparaat tijdens interviews, het lag op tafel naast de taperecorder, en zo kon ik checken of de geïnterviewde loog. Pinokkio stond op de geluidloze stand, het luide piepsignaal dat aangaf dat iemand mij zat te belazeren op uit. Alleen het lampje knipperde als er bedrog in het spel was.
De laatste weken leg ik Pinokkio naast de tv, zeker met het gedoe met die verkenners en ‘Omtzigt, functie elders’ heb ik geen trek om voorgelogen te worden. Gisteren voelde de Tweede Kamer Mark Rutte aan de tand over zijn rol met Omtzigt, het elders.
Ik keek een kwartiertje naar de tv tijdens de lunch. De MP in beeld, in een week tijd jaren ouder geworden. Het zal wel een storing zijn geweest, maar Pinokkio sloeg op tilt, een herrie! Monniken kwamen de tv-kamer van de Kloosterbunker binnen en vroegen of het niet wat minder kon. Ik verstond ze nauwelijks door het alarm dat Nokkie afgaf. Geen leugens, hoor, verkeerde herinneringen.
Ik zag een man die wanhopig vocht voor zijn bestaan als politicus, ‘ik lieg niet’, een hardnekkige torenbewoner, vriend van Merkel. Zich dingen verkeerd herinnerde. Pinokkio was niet de enige die hem niet geloofde.
Waarom zegt zijn partij, in naam een volkspartij niet: Ga naar elders, Mark? De psychiater?
Alles is vergankelijk, zegt het boeddhisme. Ook politici.
Rustig maar, Nokkie, je mag zo een frisse neus halen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.