In maart 2017 waren er net als nu in maart Tweede Kamerverkiezingen. De redactie van het Boeddhistisch Dagblad vroeg in februari 2017 aan een aantal boeddhisten, of mensen die de dharma als leidraad nemen, hun keus voor de stem op een politieke partij te motiveren. Dat leverde een korte serie op die de komende dagen deze week herhaald worden. De lezer bepaalt zelf op basis van de praktijk wat er van die voornemens terecht is gekomen. Zondag wordt de serie afgesloten met Schets van mijn tijdsbeeld, de blik op de huidige politieke roerselen, van Wouter ter Braake.
Op vijftien maart 2017 gaan we naar de stembus om een Tweede Kamer te kiezen. De verkiezingen zijn spannender dan ooit. Kiezen we voor populisme of voor normen en waarden? En waardoor laten we onze keus bepalen? Hoe kiezen boeddhisten? Zijn ze politiek geëngageerd? In deel één van deze naar we hopen succesvolle serie over het stemgedrag van boeddhisten in Nederland breekt Goff Smeets een lans voor de Partij voor de Dieren.
“Het leven op aarde manifesteert zich in velerlei vormen. Alle levensvormen tezamen maken deel uit van het wereldwijde ecosysteem, dat zich in een natuurlijk, dynamisch evenwicht bevindt. Het leven op aarde is hierdoor niet een vredig paradijs, maar een permanente strijd die bij alle betrokkenen leed veroorzaakt, tot aan de dood toe.”
Aldus de beginselverklaring van PvdD, de partij waarvoor ik een lans breek. Ze is de enige politieke partij die leed (dukkha) centraal stelt en leedreductie als politiek doel heeft. De beginselverklaring eindigt aldus:
“De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens vormt samen met de Verklaring van de Rechten van het Dier en het Handvest van de Aarde het praktische uitgangspunt voor de wijze waarop mensen met elkaar, met de dieren en met de natuur behoren om te gaan. Dit uitgangspunt wordt nader uitgewerkt in het Verkiezingsprogramma van de Partij voor de Dieren en bepaalt de politieke opstelling van de partij in actuele kwesties.”
Let op de laatste zin: actuele kwesties worden begrepen en behandeld in termen van leedreductie. Geen ideologisch of godsdienstig gedoe maar recht voor de raap.
Marianne Thieme is de partijleider. Zij is erin geslaagd om politiek en religie te laten samenvallen. Religie is verbinden wat gescheiden lijkt en daar is de PvdD kristalhelder over: alle levende wezens zijn verbonden door leed en het vermijden van leed. De partijleider is zelf godsdienstig. In dit interview legt ze uit dat haar persoonlijke godsdienstige geloof niet relevant is.
“We zijn een seculiere partij, toevallig met een christelijke leider. Maar mijn opvatting zegt niets over de PvdD, want er had net zo goed een boeddhist of een agnost op mijn plek kunnen zitten en juist dat vind ik het mooie aan deze partij.”
Mevrouw Thieme is dan ook wars van het opdringen van haar persoonlijke ideeën over, bijvoorbeeld, abortus of euthanasie. Ieder maakt dat voor zichzelf uit en de politiek dient ervoor te zorgen dat niemand verboden wordt te doen wat hij / zij correct vindt. Ter illustratie een citaat uit haar partijprogramma
“De Partij voor de Dieren is tegen een verbod op euthanasie. De overheid dient een faciliterende rol te spelen bij (de zorgvuldigheid rondom) het zelf laten kiezen van mensen tussen leven en dood. Dit is en blijft een individuele aangelegenheid.”
Marianne Thieme verdient een standbeeld. Niet straks maar nu, in het stemhokje. En let op de afkorting ‘PvdD’, dat leest toch echt als Partij voor de Dhamma.
Joost zegt
Ja eens, ik geef de dieren al vele jaren mijn stem in de hoop samen met anderen het leed wat de dieren word aangedaan te verminderen. Het is goed dat het BD hier extra aandacht aan besteed. De dieren hebben zelf niet de stem die gehoord word.