Om het beter voor het voetlicht te kunnen brengen, heb ik het niet-weten uit de tradities gelicht.
Vrijgeprepareerd van filosofie, religie, mythologie, kosmologie, moraal, ideaal en couleur locale.
Ontdaan van lofspraak, grootspraak, kromspraak en kwaakspraak.
Vergeet Meister Eckhart, vergeet Jan van het Kruis, vergeet Phyrro van Elis.
Vergeet zen, vergeet advaita, vergeet mystiek.
Waar het zo’n beetje op neerkomt?
Alles tussen aanhalingstekens zetten.
Ook de aanhalingstekens.
Alles vergeten.
Ook het vergeten.
Alles betwijfelen.
Ook de twijfel.
Alles loslaten.
Ook het loslaten.
Of ik het ook zonder paradoxen kan zeggen, alsjeblieft?
Maar natuurlijk:
Van een koude kermis thuiskomen.
Met je billen bloot gaan.
Naaktlopen.
Rillen en verstillen.
Niet-weten is het anker lichten en schipbreuk lijden.
Wie durft?
