Het was in de tijd dat het kapen van vliegtuigen in opkomst was bij terroristen. De redactie van een bekend landelijk journalistiek televisie actualiteitsprogramma, dat veel aan onderzoeksjournalistiek deed, had het plan opgevat om aan te tonen hoe gemakkelijk het was een vliegtuig te kapen.
In die tijd was het persbureau waar ik werkte betrokken bij de productie van items voor dat actualiteitsprogramma. Die zondag had ik dienst en zou ik voor die zender een vlucht gaan maken naar een Duitse luchthaven, om aan te tonen hoe gemakkelijk het was een vliegtuig te kapen. Een niet geheel ongevaarlijke onderneming.
In mijn zak een met kurk gevulde maar niet van echt te onderscheiden handgranaat en een brief waarin stond dat de granaat afkomstig was uit een museum of iets dergelijks. Werd ik in het vliegtuig betrapt, dan mocht ik me niet bewegen maar wel verwijzen naar de begeleidende brief. Als ik dan nog in leven was.
Eenmaal gearriveerd in Duitsland zou ik op de trap van het vliegtuig de granaat tevoorschijn halen en voor het oog van de camera de woorden uitspreken: ‘Zo eenvoudig is het nu om een vliegtuig te kapen.’
Dat was het plan van de redactie. Maar eerst zou nog even de baas van het programma om toestemming gevraagd worden, je weet maar nooit. En die wees het af, bang voor commotie onder de bemanning en passagiers van het vliegtuig, als ik in die kist of bij het verlaten ervan, voortijdig zou worden ontdekt met die granaat.
Leg dan maar eens uit dat er kurk in de granaat zit. Es gibt keine Hand, es gibt Kork in dieser Handgranate.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.
