Je hebt wel eens van die dagen dat je denkt: hoe zou het met die en die gaan? Dat had ik deze week. Ik begon bij Martha, Stephan, Jan en het hield maar niet op. Ik merkte dat ik in mijn oude leven met veel – duizenden- mensen kennis heb gemaakt. Soms waren die ontmoetingen vluchtig, andere beklijfden. De meeste contacten had ik in mijn werk als politieverslaggever, privé waren dat er veel minder, ik ben een schuw mens, geprezen zij de schuwheid, niet te verwarren met eenzaamheid.
Ineens drong de vraag zich aan mij op: Zijn er tussen die contacten mensen die ook wel eens van die dagen hebben. Dat ze beginnen met Joop, Piet, Karel, dat ik onderdeel uitmaak van hun verleden en gedachten? Dat we met z’n allen met elkaar verbonden zijn, want ieder van die contacten heeft wel tientallen, honderden, duizenden andere contacten. Kennen en gekend worden. Ontmoeten en ge-ontmoet hebben. Het levensnetwerk.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.