De jeugdcriminaliteit schijnt toe te nemen en veel supermarkten klagen over de baldadigheid van de jeugd. De jeugdzorg is nog steeds te zwak om daar iets aan te doen. Toch denk ik dat er niets mis is met de jeugd want een kind wordt niet als misdadiger geboren. Er schijnt wel iets mis te zijn met onze zorg voor de jeugd.
De vraag is of het overheidsbeleid daar wel voldoende aandacht voor heeft. Beleidsmatig wordt er zeker veel gedaan want er zijn wel tien instanties die zich bezig houden met de jeugd. Maar een kind vraagt persoonlijke aandacht en begrip en die krijgt het nauwelijks.
De crisis begint in het gezin. Veel gezinnen hebben het moeilijk en dit leidt vaak tot echtscheidingen en zelfs ook tot vechtscheidingen. Hiervan is vooral het kind de dupe en in hun uitzichtloosheid zoeken deze slachtoffers steun bij elkaar.
Hierbij kan het goed gaan maar het kan ook helemaal mis gaan. De bestrijding van de jeugdcriminaliteit vraagt veel aandacht maar ook hier zijn onze mogelijkheden beperkt. Vooral bij kinderen uit andere culturen is het gevaar van ontsporing levensgroot met alle gevolgen voor onze veiligheid.
Ik vraag me af waarom we niet in het beginstadium van de kindercrisis een radicaler beleid kunnen doorvoeren en hierin meer investeren. Dat kan leiden tot een lagere belasting voor de andere instanties van misdaadbestrijding en ook tot minder kosten.
Nederland staat op een hoog welvaartsniveau, maar als we niet meer investeren in onze jeugd lopen we het gevaar dat hier pijnlijke veranderingen in kunnen komen. Het is wel van belang op te merken dat niet alleen de overheid verantwoordelijk is voor de zorg van de jeugd maar iedereen, want iedereen heeft met kinderen te maken.
Dolma zegt
Vroeger leerden we, ouders handje geven, en mooi mee straat oversteken en spreken met 2 woorden. Men at deftig aan tafel, allen samen. Er waren waarden. Zondags ging je naar de kerk, en wat je mispeuterde mocht je biechten. Er was opvoeding. Men luisterde een telefoongesprek niet af(was in salon). Nu is alles publiekelijk en die gsm gaat mij te ver. Hoe ze sommige zaken erop gezet krijgen is mij een raadsel. Maar bedovergrotmoeder kan er ook op staan ech. Ze moest dat eens weten! Respect(sla de moeder maar op het gezicht als ze haar kind verdedigt…)…waar is die bende meisjes oostende opgevoed! Er is hier iets duivels aan. Dat wil ik in Europa veranderen zien. Sommige groepen van de bevolking, laten kinderen geen kinderfilms zien, maar allen samen porno! Dat is super slecht. Gsm meenemen, en je leven vertellen op een bus, vind ik al pffft. Hou je zaken toch privé en zet dat niet op die gsm! En stuur de kinderen naar scouts of zo! dat is beter dan bendevorming met elkaar opstoken!(zeker aan bushokjes en metro’s).
Ignaas zegt
“Vooral bij kinderen uit andere culturen is het gevaar van ontsporing levensgroot met alle gevolgen voor onze veiligheid” lees ik.
Dit roept gedachten op van “wij en zij”, terwijl m.i. het zoeken naar verbinding de uitnodiging zou kunnen zijn. Verbinding met omstandigheden die continue veranderen, in de zorg, binnen verschillende culturen, met kinderen – volwassenen en ouderen.
Vanuit eigen intenties het juiste doen! Dat vraagt moed en bereidheid. Ik denk dat het mogelijk is, weiger te geloven dat het niet mogelijk is.
Dolma zegt
Dan moeten ze de waarde van morele zaken heringeprent krijgen. Dat kan na lesuren via scouts chiro en zo gaan. Daar leren ze goede zaken. Maar islamitische mensen mogen daar niet ana mee doen denk ik. Ze staan liever aan de metro mekaar op te jagen.(zie deze ochtend nieuws trein waar de chauffeurs lastig gevallen werden). dat is toch te ver gaande! je weet toch van jezelf dat je dat niet mag! Men moet de jongeren terug zoals vroeger wat intomen. Ik zeg het braafjes. heb er hier ook last van: tramhokje stuk, volgeklad, gevels ook, … allez ik kan er niks aan veranderen.
Piet Nusteleijn zegt
Bij de volwassenen ligt het begin van de kindercrisis. De volwassenen zijn het begin van de kindercrisis. We zullen meer inzicht moeten krijgen hoe we functioneren, hoe we ons leven leiden. Welke doelen? Werken aan wereld-eenheid. De eenheid van de mensheid. We moeten als volwassenen in deze richting opgevoed worden. Elkaar opvoeden. De kinderen krijgen dan een voorbeeld, dat ze zullen volgen.