Al lezend door de eerst negentig pagina’s van het manifest gebeurde het bijna vanzelf. De door de schrijver opgevoerde litanie aan ellende riep bij mij het gevoel op ‘mijn god, er valt aan deze ellende niets meer te doen’. Overvalt dat alleen mij?
nietsdoen
Houd gewoon op met …(1)
Steeds vaker hoor ik mensen verzuchten “ik kan me niet ontspannen”, of ze uiten theatraal een variatie daarop. En elke keer denk ik: ONZIN! Iedereen die gezond ter wereld kwam, dus zonder neurologische beschadigingen die spasmen veroorzaken, kan ontspannen. Iedereen kan het. Er is helemaal niets aan. Wat moet je doen? Niets! Doe gewoon niets. Klaar.
