Een paar dagen geleden besefte ik dat ikzelf in feite niet de behoefte heb om langdurende relaties te bewonderen. Ik zie vaak vooral sleur en berusting. Of de regressie van de man die zijn vrouw aanspreekt met: ‘Zeg moeke, waar heb je mijn hemd gelegd?’
houden van
The box, de serie (1) – Stap uit je compassiebox in 8 stappen
Welk bewijs kun je vinden dat het soms beter is geen compassie te hebben dan wel? Hoe kan dat beter zijn voor jezelf en zelfs voor anderen? In de evolutie is boosheid en negativiteit belangrijk. Als we sommig voedsel niet zouden afwijzen, als iets stinkt bijvoorbeeld, dan waren we er als soort al lang niet meer.
Spiritualiteit in de zorg
In een column na het busongeval waarin 22 kinderen het leven lieten op een skivakantie schrijft Hugo Camps: ‘Zelf zou ik niet weten tot wie ik moet bidden om verdriet te stollen, maar voor veel mensen is dat anders. Bij uitzichtloosheid biedt hun Opperwezen een laatste strohalm.’
Houden van, als teken van verzet
Bij het wegrijden van het kruispunt, op het moment dat hij me aankeek terwijl de dieselkolonne zich op gang trok, besefte ik het. Dat dit het enige teken is dat we kunnen geven.
Scene uit Angel-A: “Je t’aime”
Angela: “Hey, hou je van me of hou je niet van me?”
Andre: “Vanaf de eerste dag.. Vanaf de eerste seconde.”
Angela: “Oke, zeg het maar.”
Andre: “Het is moeilijk om te zeggen.”
Angela: “Weet je waarom? Omdat niemand het ooit tegen je heeft gezegd. Toch? Het is moeilijk om van jezelf te houden als niemand het je teruggeeft.”
