hartsvertrouwen

Sinds mensenheugenis is de eindejaarperiode een tijd van bezinning. De zon is op haar diepste punt gekomen. Bij de volgende equinox[1], bij de midwinter zonnewende begint ze weer in de richting van de evenaar te klimmen. De komende drie weken zitten we in de donkerste tijd van het jaar en we verlangen naar het moment dat de zon weer iedere dag iets langer onze dagen gaat verlichten. Van oudsher werden rond de equinox in alle culturen van Noord Europa lichtfeesten gevierd. Die lichtfeesten markeerden het verlangen naar een nieuwe lente en het nieuwe licht. Het kerstfeest is ook een feest van het licht; de datum correspondeert met de datum van de zonnewende op de antieke Romeinse kalender. De kerstboom is feitelijk een erfenis uit die tijd. Hij groeide uit tot het symbool van het kerstfeest, een overblijfsel uit de voorchristelijke tijd. In onze tijd is de kerststal uit de meeste huizen verdwenen, maar er zijn steeds grotere kerstbomen voor in de plaats gekomen. Tekst Elsbeth Wolf.

Lees meer over ‘Wat je niet weet is het enige dat je weet’