Vanaf de zomer 2014 tot jaren erna schreef buschauffeur Eelco van der Meulen in het BD prachtige columns over zijn ontmoetingen met mensen. Eelco is inmiddels geen buschauffeur meer maar gaat weer schrijven voor deze krant. We herhalen eerst de afleveringen van Halte Hertenkamp, aantekeningen van Boeddha’s buschauffeur en publiceren daarna nieuwe columns van Eelco.
haast
Halte Hertenkamp – Buschauffeurs in voortdurende staat van meditatie
Vanaf de zomer 2014 tot jaren erna schreef buschauffeur Eelco van der Meulen in het BD prachtige columns over zijn ontmoetingen met mensen. Eelco is inmiddels geen buschauffeur meer maar gaat weer schrijven voor deze krant. We herhalen eerst de afleveringen van Halte Hertenkamp, aantekeningen van Boeddha’s buschauffeur en publiceren daarna nieuwe columns van Eelco.
Pedagoog Joop Berding – opvoeding en onderwijs tussen geduld en ongeduld
Wat kunnen we leren van Shantideva? ‘Vanuit het oogpunt van geduld en ongeduld kun je ook kijken naar wat een levensvorm kenmerkt. Worden kinderen geduldig toegesproken en behandeld, krijgen ze tijd en ruimte om dingen te doen die ze leuk of interessant vinden, is er respect voor hun tempo en hun keuzes?’
In de marge (6) – geduld
Ik vrees dat “geduld” net als pelgrimeren in de marge van de samenleving terecht is gekomen. Wie ik ook spreek, men vindt het bijzonder dat ik een pelgrim ben. Menigeen zegt het eigenlijk ook wel te willen zijn. En dan komt het : even. Het moet en mag niet te lang duren.
Halte Hertenkamp – ‘Ik ben boeddhist en beoefen een doelloos leven’
Vorige week riep ik lezers op om te vertellen wat haast is. Een aantal reageerde, op uiteenlopende wijze. Poëzie, raadgeving, humor.
Halte Hertenkamp – Buschauffeurs in voortdurende staat van meditatie
Haast is een raar ding. Ik bedoel niet de haast als keuze maar de haast als ogenschijnlijk doelloze drijfveer, die om voor mij onbegrijpelijke redenen een belangrijke plek in onze cultuur veroverd lijkt te hebben.
Boeken – De haastmaatschappij voorbij
Dertien denkers herontdekken de tijd.
In de marge (6) – geduld
Ik vrees dat “geduld” net als pelgrimeren in de marge van de samenleving terecht is gekomen. Wie ik ook spreek, men vindt het bijzonder dat ik een pelgrim ben. Menigeen zegt het eigenlijk ook wel te willen zijn. En dan komt het : even. Het moet en mag niet te lang duren.
