Wat moet je als boeddhist met al dit lijden dat zich aan je geestesoog voltrekt? In ‘Zen en de dood’, een opstel van Nico Tydeman in de bundel De karper is uit het net (2012), lees ik dat de ware zenbeoefenaar de dimensie van de dood bij voortduring opzoekt, in zijn (of haar) beoefening en levenspraktijk. Historisch gezien voelen zenmonniken een vreemde aantrekkingskracht tot begraafplaatsen, lijkstoeten en gebieden waar epidemieën slachtingen aanrichtten.
gifgas
Syrië
…
Robert Keurntjes: ‘Syrië en de stoelendans’
Het nieuws deze week- september 2013
Robert Keurntjes: ‘Het nieuws… en het probleem van de keuze’
Als je doel is om te werken aan je persoonlijk welbevinden of gemoedsrust, leert het boeddhisme dat de basis voor je analyse niet de situatie is waardoor je verstoord raakt, maar je eigen mentale verstoring. Wanneer je geraakt wordt door ‘het nieuws’ en die geraaktheid een probleem voor je is, en je doel is ‘gemoedsrust’, dan zou het juiste pad weleens via het meditatiekussentje kunnen verlopen. Ook zou je kunnen overwegen het nieuws niet meer tot je te nemen. ‘Nieuws’ is immers nieuws omdat het ons niet onbewogen laat. Dat wat je gemoedsrust in het geheel niet verstoort is niet interessant om als ‘nieuws’ te duiden.
