Mensen als de benedictijn en zenleraar Willigis Jäger doen de grondvesten van het instituut waaraan ze zich verbonden hebben op hun grondvesten trillen. Niet om het ten val te brengen, maar om verandering mogelijk te maken, om bij de directe ervaring en bij de tijd te blijven.
Stil is het hart van de wijze
Stil is het hart van de wijze! Het is de spiegel van hemel en aarde, de spiegel van de tienduizend dingen. Waarlijk! In het open en stil zijn, met vredige mildheid en in eenzame kalmte niets doen, daarin ligt de grondslag van hemel en aarde en de hoogste uiting van de deugd
Het Zomerlevengevoel
Maar alles stond haaks op het Zomerlevengevoel. Dat gevoel van eindeloze zomers. Die warme, zwoele bubbel uit de jeugd en jongvolwassenheid waaraan geen einde leek te komen. Waarin de dood niet bestond, de jeugd eeuwig was en het gelukzalige heden voortdurend in de toekomst overliep terwijl de tijd stilstond.
Ken jezelf (in de ander)
Wie zichzelf kent, veroordeelt niemand
Want alles ligt – sluimerend, of vol aanwezig –
ook in onszelf besloten:
Ryokan – Grote Dwaas (2)
Taigu Ryokan is al een tijd mijn lievelingsdichter. Hij leefde van 1758-1831 en is nog altijd populair in Japan. Ryokan was een boeddhistische zen monnik, maar hij verliet het klooster en leefde een groot deel van zijn leven als kluizenaar. Hij bedelde om eten en woonde in een kleine hut.
Onwankelbaar
…
Worden wat we zijn
Zijn monniken, hippies en dichters mensen van betekenis? Nee, we zijn bewust onbelangrijk. We zijn vergroeid met een onbeduidendheid die ieder mens zou passen.
Op zee
Een onbeduidend stipje en tegelijkertijd middelpunt van het universum: de menselijke conditie in een notendop. Want we zijn niet meer dan een stipje.
Stil is het hart van de wijze
Woorden. Semantisch onderscheid kan een valkuil zijn. Woorden kunnen de geest vertroebelen, een middel om de stilte te vermijden. Stilte is een antwoord.
Kalm gemoed – een dzogchen-perspectief
Dzogchen betekent letterlijk ‘grote volmaaktheid’. Het wordt binnen het Tibetaans-boeddhisme als de meest verheven leer beschouwd, een methodeloze methode, die direct tot realisatie of bevrijding leidt. Dzogchen gaat over de directe introductie tot en het verblijven in ‘oorspronkelijk gewaarzijn’, dat altijd, van het eerste begin, aanwezig is geweest.
Een wankele godzoeker
Het is niet heel vreemd wanneer u nog nooit van Arie Visser heeft gehoord. Het werk van deze in 1997 overleden dichter, prozaschrijver en essayist kreeg weinig aandacht.
The Golden Letters- toegift
De ware aard van de geest is als een sterk reflecterende spiegel, met als eigenschappen kristallen helderheid en zuiverheid.
Golden letters III – samsara en nirvana
Binnen dzogchen betekent bevrijding zowel bevrijding van samsara als van nirvana. Het doel van dzogchen is om bevrijd te worden in dit huidige leven dan wel onmiddellijk na de dood. Er valt niets te verkrijgen in een soort van toekomstige hemelwereld.
Golden letters II – Het oprijzen van gedachten wordt de meditatie
Wanneer we uit gewoonte langere tijd op deze manier oefenen, wordt het louter oprijzen van gedachten de meditatie zelf. Het maakt geen verschil of gedachten al dan niet oprijzen. De grenzen tussen de kalme staat en de beweging van gedachten storten volledig in. De beweging van gedachten wordt nu direct gezien als onbeschrijfelijk licht, de manifestatie van de transparante helderheid van de basis, de oorspronkelijke staat.
Golden Letters – Herken de aard van gedachten en ervaringen (I)
Opmerkzaamheid is het evenwichtspunt van Rigpa [de natuur van de geest; altijd aanwezig, zuiver oorspronkelijk gewaarzijn], klaar om de aandacht van herkenning te richten op elke gedachte die oprijst aan de horizon. Er wordt gezegd dat dit is als een jager die zich schuilhoudt, geduldig wacht met pijl en boog in de aanslag tot mogelijk een hert uit het bos tevoorschijn komt. Hij wacht, maar zijn geest is alert en opmerkzaam, totaal niet afgeleid ook al moet hij uren wachten. Wanneer hij afgeleid is, zal hij zijn doel missen wanneer het hert verschijnt.
De natuurlijke gang van zaken (IV) – een taoïstische vertelling
Als slot van het vierluik De natuurlijke gang van het leven, volgt hieronder een taoïstische vertelling. Deze geeft in mijn ogen goed weer wat gaandeweg leven is, wars van fixaties.
De natuurlijke gang van het leven (III)
Gaandeweg leven en loskomen van fixaties op zaken die de natuurlijke gang van het leven belemmeren. Hoe doe je dat in je dagelijks leven? Met vallen en opstaan, zou ik zeggen. Eerst iets over fixaties, voor de meesten van ons bekend terrein.
De natuurlijke gang van het leven (II)
Wat is de natuurlijke gang van het leven? was de vraag waar deel (I) mee eindigde. Van de geboorte naar de dood, is een antwoord vanuit vogelperspectief. Maar hoe laat je het leven zijn natuurlijke gang gaan in de ruimte en tijd tussen deze twee ijkpunten?
De natuurlijke gang van het leven
Ik fietste verder en zag de stoet langzaam dichterbij komen. Een witte kist, zes dragers en – ik schat – ruim honderd mensen die achter de kist aanlopen. Lopen. In stilte. Ik vond het aangrijpend.
De liefde volgen die in je is…
De liefde is niet alleen maar zoetsappig. De liefde kan ook snijdend zijn. Snijdend, maar niet gemeen. Zij is er nooit op uit de ander te kwetsen. Liefde is direct contact met de levende werkelijkheid die ons doordringt.
Worden wat we zijn
Ik zie mezelf dan ook als de vertegenwoordiger van de mogelijke hippies en dichters onder jullie, van het soort mensen dat op allerlei verschillende manieren op zoek is zonder enige maatschappelijke status.
Levenskunst
Oorspronkelijk, ontspannen en aandachtig aanwezig zijn, zonder dat je met behulp van zelfgemaakte denkconstructies de voortdurend veranderende werkelijkheid probeert te interpreteren en vast te pinnen: ware levenskunst.
Kleefkracht
…
Iemand zei ooit tegen mij…
Iemand zei ooit tegen me: ‘Je moet de liefde volgen die in je is.’ Het is inmiddels lang geleden, maar ik ben die woorden nooit vergeten.
