De NOS bericht vandaag over boeddhistische monniken en leraren in Nederland die zich de afgelopen decennia schuldig hebben gemaakt aan seksueel misbruik van leerlingen, zowel mannen als vrouwen. In enkele gevallen waren de slachtoffers volgens de NOS minderjarig. Er zijn misbruikaffaires in onder meer Waalwijk, Middelburg en Makkinga (Friesland). In boeddhistische kringen was het misbruik wel bekend, maar er is jaren lang over gezwegen.
Begin mei van dit jaar brachten Nederlandse vipassanaleraren het, wat zij noemen seksueel grensoverschrijdend gedrag van de Thaise en in Nederland praktiserende vipassanaleraar Mettavihari naar buiten. Hij zou seksuele handelingen hebben gepleegd met mannelijke leerlingen. Dat gedrag zou zijn gestopt omstreeks 1995 toen hij daar op werd aangesproken. Mettavihari betuigde spijt en bleef boeddhistisch vipassanaleraar. Hij stierf acht jaar geleden.
Het Boeddhistisch Dagblad schreef uitgebreid over deze kwestie die tot een breuk in de lerarenraad leidde. De leraren, studenten van Mettavihari, konden het niet eens worden over de wijze waarop het wangedrag van Mettavihari naar buiten zou worden gebracht. Met of zonder zijn naam. Mettavihari is nooit strafrechtelijk vervolgd. De reden dat het wangedrag van Mettavihari in mei naar buiten werd gebracht is de uitslag van een onderzoek door twee vipassanaleraren waaruit bleek dat het misbruik omvangrijker was dan eerder werd aangenomen. Volgens leraren gaat het om enkele leerlingen die slachtoffer van deze monnik werden.
Tempel Waalwijk
De NOS zegt met onder anderen drie slachtoffers van Mettavihari te hebben gesproken. Die na zijn komst naar Nederland in de jaren zeventig van de vorige eeuw zeker ‘twintig jaar lang jonge mannen misbruikte of pogingen daartoe deed.’ De monnik, waarvan bekend was dat hij homoseksueel was en dat ook praktiseerde, moest volgens betrokkenen begin jaren 80 uit zijn tempel in Waalwijk vertrekken. Aanleiding zou een melding bij de politie zijn geweest over het lastigvallen van een minderjarige. Zo meldt de NOS.
“Ik wil dit vooral vertellen om duidelijk te maken dat je meteen moet optreden als iets niet deugt”, zegt Patrick Franssen tegen de NOS, die in de jaren 70 vanaf zijn 19de naar eigen zeggen veertig tot vijftig keer werd misbruikt door Mettavihari. “Je moet het vroeg stoppen, anders gebeuren er steeds gekkere dingen. En niet bang zijn voor negatieve publiciteit. Het boeddhisme kan wel een stootje hebben, dat is veel groter dan dit soort kwesties.”
Hans Voerknecht zegt ook een slachtoffer te zijn van Mettavihari. ‘Voor mij is het essentieel, dat zijn naam (door de leraren in de lerarenraad) genoemd wordt. Het toont maar weer eens aan hoe onzinnig celibatair leven is, en dat eigenlijk niemand dat trekt. Ik vind het heel goed, dat Johan Tinge (een van de leraren die wel de naam van Mettavihari naar buiten brachten) hun eigen plan hebben getrokken. Voor mij is het platje als volgt: Mettavihari was een goed leraar en, net zoals bij veel anderen in andere kerken, lukte het niet om celibatair te leven. En omdat hij van de stroming die hij aanhing blijkbaar niet normale seksuele relaties kon aangaan, en blijkbaar viel hij op mannen, is de schade vrij omvangrijk. Zelf ben ik verder prima terecht gekomen, heb een fijn huwelijk en drie hele leuke kinderen. Maar volgens mij zou het goed zijn, als het boeddhisme en andere religies, op een wat ontspannener manier met de seksuele driften in mensen om zouden kunnen gaan.’
De NOS dook ook in twee andere -reeds aan het licht gekomen- schandalen waarbij boeddhistische leraren misbruik gemaakt zouden hebben van hun machtspositie ten opzichte van vaak heel kwetsbare leerlingen. In beide kwesties stapten betrokkenen naar de politie, maar deed uiteindelijk niemand aangifte. Die kwesties speelden zich af op verschillende plekken. Lama Chöpel (de Oostenrijker Gerhard Mattioli) dreef een boeddhistisch centrum in Middelburg. De politie onderzocht de aangiften van seksueel misbruik, maar vond daarin onvoldoende ondersteuning om de zaak aanhangig te maken bij het Openbaar Ministerie. Lama Chöpel, niet bekend is of hij gemachtigd was om die titel te voeren- hij bezocht sporadisch studiebijeenkomsten van de Nieuwe Kadampa Traditie in onder meer Rotterdam, heeft de aantijgingen over machtsmisbruik en intimidatie altijd ontkend.
In notulen van de Boeddhistische Unie Nederland (BUN) sprak de toenmalige voorzitter van “een zelfbenoemde lama” (leraar)” die “op een vreselijke manier heeft huisgehouden”. De BUN stuurde een aantal mensen om met de slachtoffers te spreken en gaf volgens de NOS verder geen ruchtbaarheid aan het schandaal.
Vele seksuele relaties
Het derde schandaal dat de NOS belicht heeft betrekking op het gedrag van Pierre Krul uit Den Haag. Deze Krul dreef een boeddhistisch klooster in het Friese Makkinga. Eind 2001 legde Dhammawiranātha, zoals Krul werd genoemd, zijn monnikspij af nadat hij was geconfronteerd met de vele seksuele relaties die hij was aangegaan met vrouwen. Ook in dit geval deden betrokkenen een beroep op de BUN. Een bestuurslid noteerde volgens de NOS: “De verhalen waren echt onthutsend: hersenspoeling, ophitsen, financieel kaalplukken, seksuele relaties met (doorgaans mentaal afhankelijke) vrouwen, maar ook met heel jonge, minderjarige meisjes.” Deze kwestie is de enige die wel de pers haalde. De website van zijn organisatie geeft de indruk dat Krul in elk geval vorig jaar nog actief was als leraar.
In 2002 werd Dhammawiranātha door het hoofd van de lekenraad van het Boeddhayana Centrum en de Stichting Studie- en Hulpgroep Sekten beschuldigd van seksueel misbruik.
Onder de noemer Boeddhayana Centrum Nederland richtte Krul in 1986 een boeddhistisch klooster op in Den Haag, en in 1991 een klooster in het Drentse Bronneger, dat vier jaar later verhuisde naar Makkinga in Friesland. In 1999werd een conferentieoord in het Friese Oosterwolde in gebruik genomen. Krul was de abt, de leermeester en stond hoog in aanzien bij zijn honderden volgelingen die hem aanbaden.
In 2001 gaf Krul toe dat hij seksueel verkeer met een aantal vrouwen had gehad. Drie van hen deden aangifte bij de politie in Heerenveen, die geen strafbare handelingen constateerde. Hij legde zijn monnikspij af en werd weer Krul.
Ook zeer recent waren er volgens de NOS misbruikzaken in boeddhistische kring. De boeddhistische leraar in opleiding Frank Uyttebroeck meldt dat sinds 2010 nog zeker vijf andere mensen hulp bij hem hebben gezocht, die misbruikt zouden zijn door vijf verschillende leraren. Twee van hen waren volgens Uyttebroeck zo getraumatiseerd, dat hij ze zou hebben doorverwezen naar het medische circuit. De namen van de leraren in kwestie wil hij niet noemen, naar eigen zeggen omdat hij dat de slachtoffers heeft moeten beloven.
Niet verbaasd
Hoogleraar praktische theologie Ruard Ganzevoort, gespecialiseerd in religie en trauma’s, is niet verbaasd dat nu ook bij de boeddhisten dit probleem aan de oppervlakte komt. “Je ziet in elke religieuze traditie dat als je kwetsbare mensen in contact brengt met mensen die je veel gezag toekent, met te weinig toezicht, er misbruik plaatsvindt.”
De slachtoffers die wel bereid zijn naar buiten te treden vinden het hoog tijd dat die zwijgcultuur wordt doorbroken, zoals in de katholieke kerk is gebeurd. Zij verwijzen naar het voorbeeld van de Verenigde Staten, waar honderd Zenleraren afgelopen januari een open brief publiceerden waarin zij hun excuses aanboden voor hun “collectieve falen” in de strijd tegen het misbruik.
Geen zeggenschap
In een verklaring naar aanleiding van de NOS-publicatie zegt het bestuur van de Boeddhistische Unie Nederland (BUN) vandaag elke vorm van misbruik in welke context dan ook te betreuren. De BUN is een vriendschapsvereniging en heeft geen zeggenschap over de individuele organisaties die lid zijn. De BUN moedigt haar leden aan zich op dit punt te organiseren, bijvoorbeeld door middel van vertrouwenspersonen, gedragscodes of anderszins, zodat mensen met vragen of problemen ergens terecht kunnen, stelt de koepel.
Indien dit onvoldoende blijkt te zijn voor een hulpzoekende moedigt de BUN de betreffende persoon aan hulp te zoeken in zijn of haar eigen omgeving of bij officiële instanties. De BUN moedigt haar leden aan om elkaar betreffende dit onderwerp te steunen en kennis uit te wisselen. De BUN moedigt individuen aan die een leraar of een boeddhistische organisatie zoeken, of al gevonden hebben, zich goed te oriënteren, zelf goed na te denken en ook na te vragen hoe met dit onderwerp wordt omgegaan.
Het BUN-bestuur zegt verheugd te zijn dat meerdere van haar aangesloten leden een actief beleid hebben op het gebied van ethische kwesties, hoopt verder dat er met de openheid over dit onderwerp meer duidelijkheid komt en dat misstanden voorkomen dan wel adequaat aangepakt kunnen worden.
Henk Molenaar zegt
Hoewel erg betreurenswaardig, dit zijn oude zaken dus geen nieuws. Niemand voorgekomen of veroordeeld. Het is erg jammer dat NOS, Volkskrant e.d. zich voor het karretje laten spannen van de bekende activist.
Anne zegt
De meeste misbruik daders komen nooit voor vanwege schaamte of omdat de zaak voor de rechter zo lastig bewijsbaar is. Schandalige reactie dit die eigenlijk stelt dat die slachtoffers liegen want geen veroordeling. U moet zich schamen.
Hans Voerknecht zegt
Ik was zelf één van degenen bij wie Mettavihari dit deed. Ik heb er zelf eigenlijk in mijn verdere leven niet zoveel last van gehad. Maar wel maakt het mij duidelijk twee dingen:
a. Het celibaat werkt echt niet (nog los van de mensvijandige houding van de diverse religies ten aanzien van seks);
b. Bij allerlei spiritueel gerichte instellingen kan iedereen zich maar “leider” noemen, zonder dat daar enige toetsing op zit. In het geval van Mettavihari: een jongen afkomstig uit een Thais vissersdorp, die zich vervolgens jarenlang suf heeft gemediteerd en dan ineens naar het Westen wordt gestuurd om daar leiding te geven, zonder daar goed op voorbereid te zijn. Ongelofelijk, dat we dat allemaal maar goed vinden (het boek van Rietje Boswijk-Hummel geeft hier nog tientallen voorbeelden van).
Dat staat dan natuurlijk los van de traumatische effecten die het op anderen gehad heeft; voor mij was het gewoon een hele slechte ervaring met sex, zoals ik er wel meer (en ook hele goede natuurlijk) gehad heb. Het enige wat voor mij –maar denk ik ook voor verder iedereen die dit overkomt – blijft de grote vraag: Waarom heb ik mijn mond niet opengetrokken??
Want nu had Mettavihari ongetwijfeld bij elke keer dat het weer goed afliep, dat het hem aanspoorde het nog vaker te doen. Wat in ieder geval meespeelde, is dat hij hoog in de boom zat. Dus dat er voor iedereen die dit zou aankaarten veel op het spel zou staan.
Sjoerd zegt
Ook oudere zaken moeten gekuist en afgehandeld worden op zo’ n manier dat slachtoffers en maatschappij weer kunnen helen. Voor de heling en bevrijding van de daders is dit ook een onontkoombare passage.
Ik vind jouw reactie (Henk ) dus zeer onverstandig en daarmee ook ongepast.
Ujukarin zegt
Hmmm… er gaan weer allerlei nuances verloren…
1] Voorzover mij bekend lag het initiatief deze keer niet bij die bekende-activist van gelukkig-nu-gesloten-boeddhisme-nl maar bij de NOS, getriggered door de Mettavihari crisis. Vervolgens kwam die natuurlijk via research uit bij de ‘sappigste’ commentatoren ja.
2] Alledrie de leraren hebben nadrukkelijk “straf” gekregen. Mattioli was al aan het stoppen met leraarschap maar de BUN-bemiddeling heeft daaraan definitief een eind gemaakt (lees ook z’n ‘fraaie’ weerwoord op boeddhisme startpagina), Krul is aktief uit de pij getrapt nadat voldoende dames durfden te getuigen en Mettavihari moest in ieder geval mede hierdoor Waalwijk verlaten.
3] Maar juist om aan te geven hoe complex dit soort leraar-leerling projecties liggen: hoewel Krul geen leraar meer is runt ie nog wel een klein centrumpje met de steun van de minderheid-der-volgelingen die hem bleef geloven, en nodigt geregeld Srilankaanse monnikken uit buitenland uit om aldaar ceremonieen te leiden. En Mattioli heeft 1 jaar samengewoond met een dame die ‘misbruikt’ was en een kind van hem kreeg. Zowel bij Krul als bij Mattioli was inderdaad geen der dames bereid aangifte te doen.
Bottom line: ontzettend domme leraren en zeker ook bepaald niet helder op ethiek lettende leerlingen/leerlinges. De officieele standpunten der sanghas zijn nu de laatste 20 jaar tenminste kraakhelder, ook voor leraren gelden de basis-ethische-regels; en ethische vertrouwenspersonen binnen sanghas kunnen soms geen kwaad nee..
With folded palms,
Anne zegt
Kraakhelder?
sorry maar in de zaak waar nu al diverse artikelen aan gewijd zijn op boeddhistisch dagblad is niets kraakhelder. Er wordt iets geroepen over grensoverschrijdend gedrag maar dat is verre van duidelijk als claim. Grensoverschrijdend gedrag kan het breken van de leer zijn zonder enig slachtoffer of in het ergste geval misbruik van kinderen. Dit artikel geeft voor het eerst inhoud aan het wazige geklets van de leraren vanuit die Mettavihari club.
Als wazig kletsen en de naam van doden beschermen gaat boven het bijstaan van slachtoffers en beschermen van zwakke groepen als kinderen boeddhisme moet voorstellen dan geloof ik niet dat ik nog boeddhist wil heten.
In gevallen van seksueel misbruik is openheid de eerste eis. Echte openheid, niet halfslachtig kletsen zonder enige echte inhoud.
Joop Ha Hoek zegt
Anne, in ons artikel waarin het gedrag van Mettavihari naar buiten werd gebracht schreven wij over ‘grensoverschrijdend seksueel gedrag’.
Anne zegt
Nog steeds de vraag wie wat waar. Om te beginnen welke grens, die van de wet of die van een geloofsregel. Dit schrijven is echt het eerste artikel waarin duidelijk wordt wat er speelt.
Edel Maex zegt
Grensoverschrijdend gedrag wil zeggen het niet respecteren van iemands persoonlijke integriteit. Dat is niet altijd seksueel, maar het gaat wel steeds over macht. In sommige gevallen zijn daar regels en wetten over, in vele gevallen niet. Omgekeerd kan het zijn dat er regels en wetten overschreden worden zonder dat er daarom sprake is van grensoverschrijdend gedrag.
Anne zegt
In de voorgaande artikelen is nergens duidelijke geworden of er sprake was van het overschrijven van de grens van een persoon. Het overschrijven van iemands persoonlijke integriteit vind ik een vage term omdat die ook gebruikt kan worden om de door de groep aan een volwassen individu opgelegde regels te omschrijven. Tot het huwelijk maagd blijven wordt bijvoorbeeld gezien als persoonlijke integriteit maar de grens van het individu kan ergens anders liggen.
Dat was het probleem met alle voorgaande artikelen. Was hier nou sprake van een groepsregel of sprake van seksueel misbruik? Nu lijkt er iets van duidelijkheid te komen.
Slachtoffers van misbruik zijn niet gebaat bij vaag gepraat. Vaag gepraat kan onschuldige zaken opblazen tot iets groots en geeft bij serieuze zaken alle ruimte tot het ontkennen van het gebeurde.
En dit artikel is nog steeds best vaag en daardoor staan er pijnlijke uitingen in. Zo wordt er gesproken van relaties (oa met jonge meisjes) waardoor ivm de wederkerigheid in een relatie de suggestie ontstaat dat beide partijen dit gezamenlijk aangingen. Verkrachting, aanranding, seksueel misbruik, seksuele intimidatie .. het lijken termen die iedereen uit alle macht probeert te vermijden.
Het zal wel weer zo een correct spreken iets zijn waardoor mensen zo omzichtig omgaan met taal dat ze uiteindelijk niets meer zeggen.
Joop Ha Hoek zegt
Er valt me iets op. In het artikel dat de NOS maakte geeft Frank Uyttebroeck het volgende aan: Hij meldt dat sinds 2010 nog zeker vijf andere mensen hulp bij hem hebben gezocht, die misbruikt zouden zijn door vijf verschillende leraren. Twee van hen waren volgens Uyttebroeck ‘zo getraumatiseerd, dat hij ze zou hebben doorverwezen naar het medische circuit’. De namen van de leraren in kwestie wil hij niet noemen, naar eigen zeggen omdat hij dat de slachtoffers heeft moeten beloven. Dus nieuwe leerlingen lopen de kans om bij zo’n leraar in dezelfde situatie terecht te komen.
Anne zegt
Valt mij ook op maar dit vind ik wel een moeilijke. Bij breken van die belofte komen ook de namen van de mensen die met hem gesproken hebben naar buiten. Wil hij namelijk actie tegen die leraren zal hij met meer moeten komen dan ik heb gehoord dat.
Mag je de integriteit van de ene persoon breken om anderen te beschermen? Mijn gevoel zegt met dat de ernst van de zaak en de kwetsbaarheid van de potentiële slachtoffergroep (bv minderjarig) daarin een rol spelen. Waar de grens dan zou moeten liggen vind ik moeilijk.
Sjoerd zegt
Binnen de psychotherapie is het regel dat het proces van de cliënt maatgevend is of en wanneer aangifte wordt gedaan. De rol van de therapeut is om de cliënt daarin te coachen en te helpen te komen tot een eigen autonomie in dit proces.
In een geval van misbruik van minderjarigen met meerdere slachtoffers ligt een melding bij het AMK voor de hand. De naam van de cliënt hoeft niet genoemd te worden.
Lijkt je dit een goed model Anne?
Anne zegt
Probleem is dat we hier niet spreken over hulpverleners en dit niets doet voor misbruik van niet minderjarigen. Een dergelijk model zal het wel moeten worden vermoed ik. Alleen maar een vertrouwenspersoon waar je mee praat is te weinig.
Ook het demythologiseren van leraren uit een post een stukje hieronder lijkt me een belangrijk deel van de aanpak
Sjoerd zegt
Je zal al begrepen hebben dat ik kies voor een afhandeling via de strafrechter, maar het slachtoffer beslist. Al is het alleen al om niet opnieuw de autonomie te beschadigen.
Voor minderjarigen met een beperktere autonome positie ligt het anders vind ik. Daar is de mate van afhankelijkheid sturend voor de proactiviteit van de begeleiding. T. o. v. kinderen heeft een volwassene ook een protectieve positie.
Dit zou uitstekend door een echt onafhankelijke vertrouwenspersoon vorm gegeven kunnen worden.
Ada zegt
Volgens mij zegt hij zelfs 6 (!) in het filmpje.
(Sorry, ik had mijn eerdere reactie verkeerd geplaatst.)
Ada zegt
Volgens mij zegt hij zelfs 6 in het filmpje.
Borisboyo zegt
Dit is toch niet te geloven, in de meeste ( niet alle) reacties ook van de vorige artikelen hierover, is het een soort welles/ nietes spelletje of het wel is gebeurt en of het daadwerkelijk grensoverschrijdend gedrag is. Volgens mij is er gewoon onderzoek naar gedaan, het lijkt nu wel alsof alle slachtoffers maar wat verzinnen. Verschrikkelijk, die houding. Ik snap dat je niet altijd alles voor zoete koek moet slikken, maar compassie voor de slachtoffers in dit geval haal ik weinig uit de reacties, jammergenoeg. Het is misschien moeilijk om te geloven dat dit soort zaken ook in het boeddhisme plaatsvinden. En nu wordt er ook nog gesuggereerd dat het allemaal maar oud nieuws is. Nou helaas is dat vaak niet voor slachtoffers!! Schandalig.
Anne zegt
Deze kennis was schijnbaar aanwezig bij ingewijden maar op basis van de artikelen die eerder geplaatst waren hier wist ik weinig. Natuurlijk was er de suggestie van misbruik maar die is er al snel en ik wil daar niet in mee gaan zonder duidelijke uitspraken. De reden daarvoor is het misbruik uit mijn jeugd. Misbruik is, zo heb ik zelf ervaren, dermate ernstig dat het niet zo mag zijn dat mensen daar onterecht van beschuldigd worden.
De verantwoordelijkheid voor dit duidelijk spreken in het openbaar ligt trouwens bij de organisaties, niet bij de slachtoffers.
Ujukarin zegt
Hoi Ada,
“Kraakhelder” is
“ook voor leraren gelden de basis-ethische-regels”
inclusief sexueel wangedrag. Dat in ieder geval gedefinieerd wordt als elk gedrag waarin één der partijen of een betrokken derde (denk aan de levenspartners van de vier Muzen van Mattioli) beschadigd wordt en schade kan krijgen. En dat staat los van de vraag of de betrokken leraar zelf nog celibaat heeft of niet.
De grote volgvraag is wat te doen als het eenmaal ontdekt wordt. Bij Krul speelde het al zeker 5-10 jaar voordat enkele dames bereid waren te getuigen, en toen was de zaak snel beklonken. Mattioli net zoiets. Bij Mettavihari waren de enige ‘zichtbare en bewijsbare’ zaken (en ook dan nog primair breken van celibaat, geen dwang ofzo) in Waalwijk en dat leidde mede tot zijn gedwongen vertrek aldaar. Nadien waren er enige gevallen van dwang, na bemiddeling van ‘informele vertrouwenspersonen’ bekende hij die en stopten die gevallen. Helaas voor niet al te lange tijd, maar de slachtoffers nadien slaagden er blijkbaar niet in om tijdens zijn leven voldoende reuring te maken / bemiddelaars te zoeken om het op te lossen. En de discussie wat je dan nog moet doen na z’n dood is een lastige, maar ik kies dan toch met de info die ik heb nadrukkelijk voor bekendmaking (de Koster/Tinge-groep) en niet voor deksel-erop (Verboom/Jotika-groep).
Vandaar dat kraakheldere regels niet direkt betekenen kraakheldere volg-akties. Maar dat ligt dus m.i. bepaald niet alleen aan de regels maar ook aan “bepaald niet helder op ethiek lettende leerlingen/leerlinges” die ook, ondanks hun eigen schaamte-achteraf, misschien beduidend sneller alarm hadden kunnen slaan (en zelfs aangifte hadden kunnen doen) dan ze nu gedaan hebben..
With folded palms,
Anne zegt
Foei slachtoffer, je hebt niet hard genoeg geroepen en niet op de ethiek gelet
foei, allemaal jouw schuld .. paar achteraf schaamde je je maar toen het gebeurde schijnbaar niet
Geen woord over de idiote constructie met informele oplossingen waardoor er vervolgens nieuwe slachtoffers gemaakt konden worden.
Andreas van der Velde zegt
Een mogelijke “oplossing” ligt niet zozeer in ethiek, alswel in educatie. Vanzelfsprekend dient een leraar zich te onthouden van sexuele avances, laat staan daadwerkelijke sexuale activiteiten met leerlingen – en al helemaal niet opgedrongen/gedwongen. Dit is vanzelfsprekend in elke gezagsverhouding.
De oplossing ligt eerder in het demythologiseren van leraren, en van “verlichting”: “verlichting”, in de zin van inzicht (in leegte, de vier waarheden, etc) betekent niet dat de persoon opeens volmaakt is. Bekendheid met de leerstellingen van de verschillende Boeddhistische tardities, en met kritische studies van het Boeddhisme, zou het makkelijker kunnen maken om dit onder ogen te zien, en zelf kritisch na te blijven denken.
Niet dat dat een garantie biedt: als je houvast zoekt, en die gevonden lijkt te hebben in een leraar, zal het verdomd moeilijk zijn om dat weer los te laten, kan ik me zo voorstellen. En het demythologiseren is natuurlijk ook niet zo leuk: het werpt ons weer terug op onszelf, met al onze beperkingen, vragen en onzekerheden. Helaas – maar ook gelukkig.
De publicaties van Stuart Lachs lijken me verplichte literatuur in deze; zie http://www.thezensite.com/MainPages/critical_zen.html.
Henk Molenaat zegt
Je bent onschuldig tot het tegendeel wettig en overtuigend is bewezen. (of staan boeddhisten boven de wet?)
Anne zegt
dus al die slachtoffers die hun misbruiker niet veroordeeld kregen omdat veroordeling bij gebrek aan getuigen vaak lastig is liegen en hebben het maar verzonnen?
Sjoerd zegt
Henk, je bent schuldig als je het gedaan hebt. Dat staat volledig los van de vraag of het bewezen kan worden.
Juridisch kun je pas publiek schuldig verklaard worden bij voldoende bewijsmiddelen. Maar ook als dat niet lukt en je hebt het wel gedaan, dan ben je toch schuldig in praktische en ethische betekenis.
Voor een rechtgeaarde boeddhist is er ook nog het negatieve karma dat ‘m wacht (als ik het mag geloven )
Voor daders en slachtoffers is een publieke veroordeling vaak de start van een verwerkingsperiode, maar voor het schuldig zijn doet het niet ter zake.
kees moerbeek zegt
We hebben hier te maken met wat de Fransen een sektarisch exces noemen, zie de Franse link hieronder.
Terug naar de zaak. Vertrouwenspersonen hebben een keus en kunnen tevoren zeggen: ‘Dank voor je vertrouwen, maar hiervan moet je aangifte doen. Ik zal je helpen bij aangifte doen en je verwijzen naar iemand, die je helpen kan bij het verwerken van je trauma.’ Weet als vertrouwenspersoon wat je verantwoordelijkheden en je grenzen zijn.
Zeggen dat je als vertrouwenspersoon van mogelijk strafbare zaken kennis hebt, maar niets mag zeggen vanwege het geschonken vertrouwen, is een onmogelijke positie. Niemand wordt daar gelukkig van en misbruikers kunnen hun gang gaan. De pers, en daar zijn ze voor, weet er wel raad mee. Dat is hun manier om misstanden aan de kaak te stellen. En dan? Morgen wordt in de krant de vis verpakt, zeggen ze.
De misbruikers hebben recht op een veroordeling als ze de wet overtreden hebben. Zo ook hebben de slachtoffers recht op genoegdoening.
Overigens vind ik dat de overheid best wat actiever mag zijn in het bestrijden van dit soort excessen. In Frankrijk is de overheid d.m.v. Miviludes wel actief en steunt ook burgers. Toegegeven, Frankrijk met haar (strenge) scheiding van kerk en staat is Nederland niet. Ook de soms autoritaire Franse aanpak zint me niet, maar in dit geval hebben we het over een serieus maatschappelijk probleem.
De Mission interministérielle de vigilance et de lutte contre les dérives sectaires (Miviludes) is de overheidsinstantie die zich sinds 2002 bezighoudt met toezicht op en onderzoek naar sektarische excessen en met het coördineren van (juridische) acties ertegen. Ook geeft Miviludes het publiek voorlichting over het verschijnsel en helpt slachtoffers bij het verkrijgen van hulp.
http://www.derives-sectes.gouv.fr