Horen en zien. Het zijn zulke vanzelfsprekende zintuigen, dat nauwelijks is voor te stellen hoe het is als je beide kwijtraakt. Zenboeddhist Marloes Lasker (1976) heeft de zeldzame ziekte van Usher. In een door de BOS uit te zenden documentaire vertelt ze openhartig hoe zij omgaat met haar verlies.
Wat betekenen zicht en gehoor voor ons? Het zijn dé twee zintuigen waarmee de meesten onder ons de wereld ervaren en in ons opnemen. Wat als je beide niet meer kunt gebruiken, of dat zelfs nooit hebt gekund? Schrijfster Marloes Lasker lijdt aan het zeldzame syndroom van Usher. Ze is zo goed als doof geboren en vanaf haar zestiende neemt ook haar gezichtsvermogen gestaag af.
Toch voelt Marloes zich geen slachtoffer dat zich vereenzelvigt met haar ziekte. In het revalidatiecentrum in Apeldoorn leert ze braille en verschillende dagelijkse handelingen, het liefst zoveel mogelijk met gesloten ogen. Met het loslaten van het ‘willen zien’ ontdekt ze volgens de documentairemaker tegelijkertijd de verborgen vermogens van haar lichaam.
Daarnaast gaat ze een harde confrontatie aan met haar afnemende zicht door te schrijven. Haar schrijverschap bestaat inmiddels uit het blog tussenpoZENs.com, vol openhartige observaties en de publicatie van twee boeken. Haar tweede boek “Ik ken je niet, mijn gelijke“, dat tegelijk verschijnt met deze documentaire, is een zoektocht naar het antwoord op het toenemende onvermogen, en hoe zenmeditatie haar de weg wijst.
Regie: Wout Conijn
Lees ook het interview met Marloes Lasker, verschenen in de Boswijzer van september 2013.
Bron BOS.
Marloes zegt
Dank je wel!
De foto is geen opname van de BOS, maar (eerder) gemaakt door fotograaf Martijn Mulder.