Diverse Tibetaanse organisaties protesteren in New Delhi tegen het driedaags staatsbezoek aan India van de Chinese premier Li Keqiang. Ze houden de Chinese premier verantwoordelijk voor de golf van zelfverbrandingen in hun thuisland Tibet.
Meer dan 117 Tibetanen, mannen, vrouwen en pubers, monniken en burgers, staken zichzelf sinds het voorjaar van 2009 in brand uit protest tegen de Chinese bezetting van Tibet en de repressieve maatregelen die de Chinese autoriteiten hen oplegt. De meeste slachtoffers overleden aan hun verwondingen.
De politie in New Delhi heeft een aantal routes en metrostations in de stad, onder meer straten naar de Chinese ambassade, afgesloten.
Premier Keqiang zegt dat een wereldwijde welvaart niet mogelijk is zonder de gelijktijdige ontwikkeling van China en India. De premier benadrukt dat de twee landen een derde van de wereldbevolking vormen en daarmee belangrijke wereldmarkten zijn. India kent een grote gemeenschap van Tibetaanse vluchtelingen. Ook de Tibetaanse regering in ballingschap is er gevestigd.
Bron ANI.
robin zegt
Iemand anders verantwoordelijk houden voor zelfverbrandingen van anderen. Klinkt in mijn oren weinig Boeddhistisch eigenlijk. Zelfverbranding overigens ook niet.
Robert Keurntjes zegt
Wat maakt het uit of het boeddhistisch is? Moeten Tibetanen zich boeddhistisch gedragen of is het omdat het nieuws vermeldt wordt op BD?
Het is een act van wanhoop die verband houdt met de omstandigheden waar deze mensen zich in bevinden. Het is moeilijk om een andere verantwoordelijke te vinden voor die omstandigheden dan de Chinese overheid.
Deze Tibetanen kiezen niet voor het plegen van aanslagen of andere vormen van geweld waarbij ze anderen schade toebrengen, maar voor zelfverbranding. Dat is vreselijk maar toont vooral hoe wanhopig ze zijn. Te wanhopig om nog te kunnen vertrouwen op de effecten van spandoeken.
Zou je het wel boeddhistisch vinden wanneer ze zouden zeggen dat het helemaal hun eigen verantwoordelijkheid is dat ze zich zo ellendig voelen in deze omstandigheden, en ze geen enkele poging zouden ondernemen om iets aan de omstandigheden te veranderen?
Tom zegt
Ieder is zelf verantwoordelijk voor zijn eigen daden. De omstandigheden waarin de Tibetanen leven zijn een gevolg van handelen van de Chinese overheid (vipaka?) Voor de zelfverbrandingen is de Chinese regering in mijn ogen niet verantwoordelijk. Dat is nl een keuze van die Tibetanen die tot zelfverbranding zijn overgegaan.(karma?)
Triest is het wel dat angst de voedingsbodem lijkt voor het handelen van de Chinese regering….
Robert Keurntjes zegt
Tom, ik denk dat je het een beetje te simpel voorstelt. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn daden, maar de omstandigheden spelen wel een rol voor de mate van verantwoordelijkheid.
Wanneer jij een kat in het nauw drijft en die kat valt jou vervolgens aan ga je m.i. wel ver om de verantwoordelijkheid voor de aanval enkel bij de kat te leggen.
Dan zou China in dit geval kunnen zeggen: “Wij zijn alleen verantwoordelijk voor de omstandigheden, dat die Tibetanen daar zo heftig op reageren is niet onze verantwoordelijkheid. Dat is hun keuze.”
Op die manier kun je iedere opstand in verantwoordelijkheid loskoppelen van de omstandigheid waardoor men in opstand komt.
Als de eerste asielzoeker in hongerstaking overlijdt, zeggen we dan ook dat dat zijn eigen verantwoordelijkheid is? De Nederlandse overheid draagt geen verantwoordelijkheid en heeft schone handen?
Tom zegt
Hoi Robert, wat je schrijft “makes sense” Je hebt een punt. Ik zou niet weten hoe de Chinese regering in een andere richting kan komen te kijken.
Ik wilde de zaken ook niet “te simpel” maken, maar meer dat er andere keuzes zijn dan zelfverbranding (anders zou heel Tibet inmiddels in rook zijn opgegaan) Hoe kunnen Tibetanen in een andere richting dan zelfverbranden kunnen komen te kijken? Wat doen andere landgenoten? Waarom maken die andere keuzes en zou dat een beter alternatief zijn voor zelfverbranding?
Maar, teruglezende begrijp ik goed wat je bedoelt en dan heb je zeker een punt. (weer wat geleerd!!)
robin zegt
Ik ben het met Tom eens. Natuurlijk heeft de Chinese overheid geen schone handen. Maar het feit dat het merendeel van de Tibetaanse bevolking zichzelf niet in de fik steekt geeft aan dat de omstandigheden in Tibet dus ook ‘leefbaar’ genoemd zouden kunnen worden. Daarbij weten wij helemaal niet wat er zich nu precies afspeelt aldaar, dus hoe kunnen we er dan over ‘oordelen’? Het enige wat ik zeg is dat zelfverbranding niet Boeddhisistisch is. Zelfs de Dalai Lama heeft zich er tegen uitgesproken meen ik. En om een Tibetaan nou met een kat te vergelijken gaat me iets te ver. Een dier handelt vanuit instinct. Een mens kan een rationele keuze maken.