De laatste nog praktiserende boeddhisten in Pakistan worden met uitsterven bedreigd omdat er volgens hen geen gebedsplaatsen, godsdienstonderwijs en overheidssteun beschikbaar zijn.
De boeddhisten stellen dat Taxila* de heiligste plaats van hun religie is omdat de as van de Boeddha daar begraven was en zijn tandrelikwieën daar bewaard werden. Hoewel de boeddhisten volledige godsdienstvrijheid genieten en er geen belemmering is voor het uitvoeren van religieuze rituelen, staat het boeddhisme in Pakistan om verschillende redenen op het punt uit te sterven.
Het precieze aantal boeddhisten in Pakistan is niet bekend maar ongeveer 650 gezinnen zijn van praktiserende boeddhisten en wonen in verschillende districten op het platteland van Sindh. Er is geen tempel of stoepa waar zij hun religieuze rituelen kunnen uitvoeren. Ze stellen dat de Pakistaanse regering een tempel voor hen zou moeten oprichten en een monnik uit een boeddhistisch land zou moeten inhuren om hen over het boeddhisme te onderwijzen. Zelf hebben ze geen monnik in hun midden om de komende generatie te onderrichten en de religieuze leer en praktijken over te brengen, ze leven hun rituelen volgens verhalen, oude gebruiken en de weinige boeken die bij hen beschikbaar zijn in de Sindhi taal.
Dr. Nadeem Omar Tarar, uitvoerend directeur van het Centrum voor Cultuur en Ontwikkeling (CCD), zei dat ondanks het feit dat het boeddhisme in Taxila tot bloei was gekomen, de demografische verschuiving ten tijde van de onafhankelijkheid heeft geleid tot een verduistering van het religieuze erfgoed van de wereldgemeenschappen die ooit bloeiden in Pakistan. De gemeenschappen die de bewaarders waren van het boeddhistische erfgoed van Pakistan zijn zich niet bewust van het belang van het roemrijke erfgoed dat erkend en gevierd moest worden.
Taxila (Takkasilā, Takhaśilā, Sanskriet: Takshaśilā, waarschijnlijk ‘stad van bewerkte steen’ was een centrum van boeddhistische studie in de oudheid. De stad lag op de zijderoute en trok boeddhistische studenten van heinde en ver om hoger onderwijs te genieten.
Taxila kent een geschiedenis van tenminste de 5e eeuw v. Chr. tot 5e eeuw n. Chr. en werd door zeven verschillende naties beheerst. Er zijn drie archeologische sites, van het zuidwesten naar het noordoosten: de Bhir Mound, Sirkap en Sirsukh, waarvan Bhir Mound de oudste is. Sirkap werd tussen 175 en 170 v. Chr. gesticht en werd bewoond tot de regering van Wima-Kadphises (ca. 90 – 100).[2] Sirsukh werd waarschijnlijk tijdens de regering van Kanishka van het Kushanarijk gesticht (ca. 125).[3] Het meest opvallende monument, de Dharmarajika stoepa, ligt ten oosten van de Bhir Mound en ten zuidoosten van Sirkap.
