Opnieuw brengt Animal Rights -verschrikkelijke-  beelden uit een Vlaams slachthuis naar buiten. Deze keer gaat het om varkensslachter Van Hoornweder uit Torhout. Er worden in dit slachthuis maximaal 650.000 varkens per jaar geslacht. Dit slachthuis exporteert haar ‘producten’ ook naar Nederland. Animal Rights eist sluiting van dit slachthuis en een onderzoek naar de wantoestanden.

Animal Rights filmde eerder al in de slachthuizen van Tielt, Izegem en Hasselt. Op iedere locatie bleken de dieren op een vreselijke manier mishandeld te worden. Iedere keer beloofden de slachthuizen beterschap en de Belgische overheid maatregelen. Deze nieuwe beelden van 2019 uit het varkensslachthuis van Torhout laten zien dat er nog steeds niets veranderd is.

Nog steeds leveren de varkensfokkers en transporteurs niet transport-waardige dieren aan. Er zijn varkens die te kreupel zijn om zelfstandig uit de vrachtwagens te komen of nog net hinkend hun weg naar buiten vinden. Uit de wagens komen varkens met prolapsen, varkens met necrotische wonden, varkens met enorme abcessen en hoogzwangere zeugen. Sommige zeugen aborteren spontaan hun biggen op weg naar de wachtruimte.

Varkens ontwaken weer na verdoving. Varkens leven zelfs nog nadat hun hals is doorstoken. Ze komen schreeuwend bij, ondersteboven-hangend aan een ketting in de slachtlijn, en verdrinken levend in het broeibad.

Nederland

Na de beelden uit het Vlaamse slachthuis van Tielt uit 2017 en de onmiddellijke verzekering van de Nederlandse overheid en vleessector dat dit soort ernstige misstanden in ‘onze’ slachthuizen niet voorkomen, toonde RTL Nieuws in juni 2018 aan dat dat wel degelijk het geval was.  Dieren leefden nog terwijl het slachtproces doorging met als gevolg dat verschillende varkens levend in de broeibak verdronken.

Januari dit jaar bleek uit opgevraagde inspectierapporten dat over de periode januari 2018 tot en met juli 2019, nog steeds dieren levend werden gekookt in Nederlandse slachthuizen.  De beelden zijn volgens Animal Rights representatief voor misstanden die ook in Nederland plaatsvinden.

“Animal Rights stelt de vraag hoe het mogelijk is dat na alle ophef over onze eerdere undercoverbeelden, deze misstanden nog steeds voortduren,” verklaart Animal Rights campagneleider Erwin Vermeulen. “Moeten we niet concluderen dat de ‘productie’ van vlees eenvoudigweg onmogelijk is zonder grove dierenmishandeling?”

Inspectierapporten

De misstanden omtrent het verdoven blijken niet alleen uit de beelden, maar ook uit de inspectierapporten die Animal Rights in bezit heeft: “Om 14h39 stel ik vast dat een zeug terug bij bewustzijn komt (oogleden open, hangt te trekken aan de ketting) net voor ze de broeibak in gaat. Op dat moment was geen personeelslid aanwezig om in te grijpen.” Dit zijn beelden die de organisatie ook kent uit Tielt.

Uit de opgevraagde inspectierapporten blijkt dat het probleem met verdoving van varkens zeker al speelt sinds 2017. Op 12 januari van dat jaar noteert een keurder: “Bij het betreden van de slachtruimte waar de varkens opgetakeld en gekeeld worden, merk ik op dat meerdere dieren hangen te schreeuwen en te spartelen. De dieren zijn duidelijk niet goed verdoofd of komen terug bij bewustzijn nog voor ze gekeeld worden. De arbeiders doen gewoon verder.”

En dit blijft zo door gaan. Op 22 februari 2019 noteert een keurder bijvoorbeeld: “Als antemortem keurder stelde ik vast dat  verschillende mestvarkens ter keling hangen te wachten terwijl deze volledig bij bewustzijn kwamen; t.t.z. de dieren trokken aan de ketting  en maakten tierende geluiden.”

De vertwijfeling en frustratie over deze voortdurende problemen zijn tastbaar in de notities van keurders: “Dit zijn duidelijke inbreuken tegen de wettelijke bepalingen met betrekking tot dierenwelzijn die reeds gedurende enkele maanden een constant gegeven zijn en die niet meer getolereerd kunnen worden.”

“Er is iets structureel mis in de slachthuizen,” zegt Vermeulen, “de directie en medewerkers lijken volstrekt ongevoelig voor het lijden van de dieren, en de overheidsinstanties verantwoordelijk voor het toezicht op de slachthuizen lijken hun werk niet te doen.”