De boeddhistische trainer is Engeland ontvlucht na het faillissement van het ooit zo goedlopende boeddhistische retraitecentrum. Door de lockdown kwam er geen mens meer en liep zijn goedbetaalde baan gevaar. De deurwaarder zei dat hij het pand moest verlaten, omdat het pand anders niet verkocht kon worden. Politiegeweld was niet uitgesloten als hij niet gehoorzaamde, zei de deurwaarder.
De trainer zit in een boerderijtje van een vriendin die een tijd in Engeland verblijft. Hij is een soort anti-kraakwacht. De boerderij met konijnen en een big, een hond en een oude Lelijke Eend ligt tussen de graslanden, sloten en dijken op een eiland in Nederland. Nee, geen Waddeneiland.
In het plaatselijk Nieuwsblad, door bewoners van het eiland waarop het verschijnt het Sufferdje genoemd, plaatste de trainer een advertentie: meditatielessen daar en daar stond er. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
In de woonkamer van de boerderij staan vijf stoelen, toch een minimum voor een sangha. Als de trainer uit het raam zou kijken, zo tegen half acht, zou hij het licht van de koplamp van een fiets zien die zich richting boerderij beweegt en zou doven op het erf.
De vrouw op de fiets stapt af, ze draagt een groene baret, groene shawl en donkere kleding. Rode schoenen. Om acht uur begint de meditatie na eerst een bodycheck gedaan te hebben. Er zijn geen andere deelnemers. De trainer praat af en toe, de vrouw zegt helemaal niets. Nooit. Hij weet niets van haar behalve dat ze waarschijnlijk het Sufferdje leest. Tegen negenen stapt ze stilletjes weer op haar fiets en ziet de trainer het achterlicht steeds kleiner worden.
Onbekend maakt niet onbemind.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Ujukarin zegt
Mooie reflectie! Balen dat in gevallen als dit, die dus dichtbij de realiteit zitten, de autoriteiten wél een lockdown opleggen vanwege Covid maar de retraitecentra níet (voldoende) schadeloos stellen. Blijkbaar vallen die door hun complexe situatie tussen-commercie-en-vrijwilligersgebeuren en de minstens even complexe schadecompensatie-regels in de UK (aannemende dat het zeker even erg is als in NL), tussen de wal en het schip…
With folded palms,
Michel Ball zegt
Wat wordt er in het Boeddhisme onder -bodycheck- verstaan ? Ik ken alleen de bodycheck bij het ijshockey waarbij de ene speler nogal hard tegen een andere speler opbotst. In het licht van misbruik door Boeddhistische leraren zou -bodycheck- kunnen betekenen dat de leerling vol in het kruis wordt gegrepen. In het licht van de Covid-19-pandemie zou onder -bodycheck- het testen op ziekteverschijnselen kunnen worden verstaan. Waarop doelt de schrijver hier ?
De schrijver: Recht zitten, gemakkelijk zitten, vrije adem, ontspanning, effe het lichaam nalopen, een korte APK, dat soort zaken.