Vierde van zes teksten over onze eeuwige dromen over eeuwigheid.
Particularisten zijn van mening dat er geen universele ethiek mogelijk is. Volgens hen is iedere situatie uniek en eenmalig. Daarom moet alles in een gegeven situatie meegewogen worden om tot een moreel verantwoord oordeel over die situatie te komen. De enige mogelijke ethiek is situatie-ethiek.
Juist omdat er in het particularisme geen ruimte is voor universele waarden en deugden, is er in het universalisme geen ruimte voor het particularisme, wat het universalisme minder universeel en meer particulier maakt dan de naam doet denken. Laten we het daarom particularistisch universalisme noemen.
Omgekeerd doet het particularisme toch een gooi naar een universele waarde door te stellen dat het particularisme in alle situaties de enige juiste benadering is. Laten we het daarom universeel particularisme noemen.
Hier heb je vast een naam voor de toekomstige leer die beide assimileert en transcendeert: particularistisch universeel particularisme. Of universeel particularistisch universalisme, ook goed. Dat klinkt als een klok en het is weer eens wat anders dan dat eeuwige non-dualistisch dualistisch non-dualisme, of dualistisch non-dualistisch dualisme, hoe was het ook weer.*
