Deel 6 van een 7-delig dwaalgesprek over niets.
Hans: Plinius de Jongere zei het zo: ‘Silentio et tenebris animus alitur’. Stilte en duisternis voeden de geest.
Nadia: Ondervoeden, zou ik zeggen.
Hans: Geestelijke anorexia is een goede definitie van agnose.
Nadia: Sterven aan je kennis.
Hans: De niet-eter bewoont een hol lichaam, de niet-weter een holle geest.
Nadia: Hoe plastisch.
Hans: Vasten en tasten.
Nadia: Wat een armoe.
Hans: Zalig zijn de armen van geest.
Nadia: Ik had me er meer van voorgesteld.
Hans: Niet-weten is geen voorstelling.
Nadia: Je zou toch verwachten…
Hans: In niet-weten houden verwachtingen geen stand.
Nadia: Waarom niet?
Hans: Verwachtingen parasiteren op denkbeelden. Als je niet heilig in je denkbeelden gelooft, geloof je ook niet heilig in je verwachtingen.
Nadia: Jij hebt geen verwachtingen meer?
Hans: Ik heb een heleboel verwachtingen. Zoals ik ook een heleboel denkbeelden heb. Maar ze hebben mij niet meer. Ik ben er vrij van, min of meer.
Nadia: Wat voor verwachtingen heb je het over?
Hans: Dat je een dak boven je hoofd hebt, bijvoorbeeld. Dat je dak niet gaat lekken. Dat de vloer het houdt. Dat de water- en energievoorzieningen blijven functioneren. Dat je wasmachine de volgende keer weer werkt. Dat de winkels bevoorraad blijven. Dat je geld zijn waarde behoudt. Dat je inkomen blijft komen.
Afbeelding: Enorme kei boven een piepklein huisje in een leeg, heuvelachtig graslandschap. Bijschrift: Dat je een dak boven je hoofd hebt.
Dat het vrede blijft. Dat je er over een minuut nog bent. Dat je benen het straks nog doen. Dat je morgen weer kunt poepen. Dat je geheugen niet achteruit gaat. Dat je je de rest van je leven verstaanbaar kunt maken. Dat je lievelingen lief blijven, gezond, in leven.
Dat er geen leven is na de dood, of juist wel. Dat je karma op- en afbouwt, of juist niet. Dat je niet reïncarneert, of juist wel. Dat je naar de hel, het vagevuur, de hemel gaat of juist niet.
Nadia: Al je verwachtingen staan op losse schroeven.
Hans: Al je verwachtingen zijn slagen in de lucht.
Nadia: Je hebt het over totale onzekerheid.
Hans: Nee, met totale onzekerheid weet je toch nog waar je aan toe bent, namelijk dat je totaal niet weet waar je aan toe bent. De grootste onzekerheid is halve zekerheid – een regelmaat die onregelmatig doorbroken wordt.
Nadia: Dus jij hebt wel verwachtingen maar ze hebben jou niet meer.
Hans: Daar sta ik niet voor in.
Nadia: En je denkbeelden hebben jou ook niet meer.
Hans: Dit denkbeeld ook niet.
Nadia: Want jij gaat nergens meer van uit.
Hans: Daar ga ik niet van uit.
