Het geheim van het leven.
Pippi: Ik ben het doek, niet de film.
Hans: Pardon?
Pippi: Ik heb mezelf jarenlang geïdentificeerd met de hoofdrolspeler in de Film Van Mijn Leven, maar nu besef ik dat het alleen maar een film was.
Hans: Wie ben je dan wel?
Pippi: Ik ben het doek waarop de film geprojecteerd wordt.
Hans: Niet de toeschouwer?
Pippi: Nou…
Hans: Niet de zaal?
Pippi: Uh…
Hans: Niet het geheel van film, doek, zaal en publiek?
Pippi: …
Hans: Hoe ben je tot die conclusie gekomen?
Pippi: Ik heb jarenlang naar mezelf gezocht. Wie ben ik? Wat is mijn wezen? Wat is het dat hetzelfde blijft onder alle veranderingen? Maar ik kon niets vinden. Niets dat aldoor hetzelfde blijft. Ik slaagde er niet in te bepalen wie of wat ik ten diepste ben.
Hans: En toen?
Pippi: Heb ik me een tijdje heel leeg gevoeld.
Hans: En toen?
Pippi: Viel eindelijk het kwartje.
Hans: Welk kwartje?
Pippi: Dat dát is wat ik ben.
Hans: Wat?
Pippi: Leegte. Bewustzijn. Gewaarzijn. Het Zijn zelf.
Hans: En wat betekent dat concreet?
Pippi: Dat ik… dat het… dat je…
Hans: Toe dan.
Pippi: De waarheid is voorbij de woorden.
Hans: En wat is de waarheid voorbij de woorden?
Pippi: Het geheim van het leven.
Hans: En wat is het geheim van het leven?
Pippi: Als ik dat wist was het geen geheim meer, hè.
Hans: Dus eigenlijk heb je nog steeds geen antwoord op de vraag wie of wat je ten diepste bent?
Pippi: Eigenlijk niet, nee.
Hans: Zeg dat dan meteen.
