Deel 5 van een dwaalgesprek in 13 delen over de onzienlijke lichtheid van niet-weten en de weidsheid voorbij alle wijsheid.
Claire: Waar streef je naar bij het schrijven?
Hans: Een eigentijdse expressie van niet-weten.
Claire: Eigentijds?
Hans: Eenvoudig. Compromisloos. Fris van de lever. Recht voor zijn raap. Zonder poespas of spatjes. Amsterdams. Hollands nuchter. Postpostmodern. Ik zeg geloof ik steeds hetzelfde.
Claire: Postpostmodern?
Hans: Het postmodernisme verkondigt het einde van de grote verhalen. Maar dat is opnieuw een groot verhaal.
Claire: Hè?
Hans: Het grote verhaal van het einde van de grote verhalen.
Claire: Het postmodernisme is toch juist een poging…
Hans: Net als alle grote verhalen is het postmodernisme ongegrond. Het verhaal van de grondeloosheid is zelf grondeloos. En was het dat niet, dan helemaal. Dus kan het zo mee de kachel in.
Claire: Mee?
Hans: Met alle klassieke en moderne variaties op dit thema. Alle schijngestalten van niet-weten. Vormen van bijna-niets-weten, lees toch-nog-iets-weten, die je maar al te makkelijk aanziet voor helemaal-niet-weten.
Claire: Zoals?
Hans: Holisme, non-dualisme, solipsisme, subjectivisme, scepticisme, pyrronisme, nominalisme, relativisme, situationisme, pluralisme, cynisme, existentialisme, fatalisme, hedonisme, irrationalisme, nihilisme, obscurantisme, stoïcisme, anarchisme, absurdisme…
Claire: Goedendag.
Hans: Zeg maar dag met je handje.
Claire: Dat zal lekker fikken.
Hans: Een waar vreugdevuur.
Claire: En uit de as herrijst…
Hans: Niets.
Claire: Het niets waaruit alles ontstaat en waarin alles vergaat. Bewustzijn! Leegte! Brahman! Essentie! Tao! God!
Hans: Het niets van niet-weten. De lege leer. Een oorverdovende stilte.
Claire: Sst.
Hans: Bewustzijn? Sst. Leegte? Sst. Brahman? Sst. Essentie? Sst. Tao? Sst. God? Sst.
Claire: Of je leegloopt.
Hans: Geen Waarheid, geen Werkelijkheid, geen Wijsheid, geen Weg, geen Weten.
Claire: Pfft.
Hans: En geen niet-waarheid, geen niet-werkelijkheid, geen niet-wijsheid, geen niet-weg en geen niet-weten.
