Elke teisho gaat over jou…

Elke teisho gaat alleen maar en alleen maar over nu, alleen over maar dit moment, het gaat over de grootste rijkdom, de grootste schat in dit universum, het gaat over jou. De waarheid, de werkelijke waarheidsschat kun je niet missen, hier, nu…, ben jezelf,  alleen maar dat. Oneindige perfectie, alles precies hier, maar je mist het als je meer wilt, als je spijt hebt, als je beter je best wilt doen, je mist het als je dit alles gelooft.

De schat die je zoekt ben jezelf hier nu, maar als je denkt dat jij de schat bent dan mis je het. Nu is geen moment, en ja het is een moment omdat het moment nu altijd is, daarom kun je het niet missen. Nu is niet afgebakend het is er altijd, jij bent niet afgebakend. En toch baken je jezelf af, jij tegenover de ander tegenover het moment nu. Als je jezelf afbakent, jezelf afscheid van alles, ben je alles kwijt- ben je niets, heb je niets. Dan gedraag je je als een bedelaar, een schnabbelaar die dan weer eens hier en dan weer eens daar kijkt of er iets van zijn gading is. Zo mis je alles, alles en iedereen, alles is voor je klaargezet, kijk in verwondering naar het water dat uit de kraan loopt, naar de groente die in de supermarkt ligt. Het is er allemaal voor jou, dat is het moment dat is je schat, dat is de waarheid.

Waar wou je over klagen? Is het water niet goed, smaakt de groente niet lekker? Kannon Sama, Kannon sama,  het waarachtige mededogen heeft het voor je uitgespreid en klaargezet, de duizend handen van Kannon sama reiken het je aan, rijkt alles aan, ze geeft alleen maar, alleen maar geven. Hoe kun je dat missen, hoe zou je dat kunnen missen, dit gigantische gebaar deze geweldige schat, dit werkelijke moment hier, nu. Het nu van de eerste waarheid, het hier van de laatste waarheid, er is geen verschil, dit is in geen enkel boek te vinden dit –nu- is de levende dharma. Jij,… hier, nu, noch komen noch gaan.

Daarom als je Boeddha tegen komt zeg hem: Samen met alle wezens in het universum, samen verwerf je boeddhaschap.

PS.

Dit is een transcriptie van een teisho, de intonatie de stiltes en de klankkleur zijn niet in schrift te vangen. Een teisho gehouden voor de Suiren-Ji sangha die vertrouwd is met de terminologie van het overgeleverde gedachtegoed van Tangen Roshi. Maar toch vond sanghalid Frank het verwerken tot geschreven tekst de moeite waard. Zijn commentaar op mijn hoofdschudden was: ‘Alleen maar geven.’