Zo, het is 2018 en wat heb je je voorgenomen? Lijnen, stoppen met roken, vegetariër worden? Er zijn wel een miljoen goede voornemens te bedenken, maar wat zou je nu echt willen, die goede voornemens zijn druppels op een gloeiende plaat. Wat zou nou echt zoden aan de dijk zetten?
Stel,… ik zeg stel, je gaat met een rare klacht naar de dokter. Het is niks ernstig je ziet een heel klein beetje dubbel, als of je een plasje water in je oog hebt. Maar alleen als je moe bent en dan nog is het niet echt irritant. Voor de zekerheid word er een scan gemaakt en de boodschap die je krijgt is niet mis:
‘Meneer, sorry ik bedoel mevrouw, gaat u even zitten, u heeft een hersentumor die we niet kunnen opereren. Hij is niet kwaad van aard maar groeit onrustbarend en wij denken dat u nog een maand te leven heeft. Misschien krijgt u tijdens de laatste dagen uitvalsverschijnselen, maar voor de rest zult er niet noemenswaardigs iets van merken. Mocht u ergens last van krijgen of behoefte hebben aan een gesprek met een psycholoog dan kunt u dit nummer bellen’. En omdat er nog meer cliënten van de specialist staan te dringen sta je na twintig minuten weer buiten.
Wat zijn nu je goede voornemens nog waard? Wat ga je nu doen? Wie ga je nu bellen? Natuurlijk je man of je vrouw, je moeder, je vader. Ga je je begrafenis regelen en organiseren, naar de notaris je erfenis veilig stellen, en dan weer bij de pakken neer gaan zitten omdat je het allemaal niet verwerken kan? Daalt er een grauwsluier over je leven heen, hoe word je ‘s morgens wakker? Hangt er een onverbiddelijke klok in je slaapkamer?
Wat zijn nu je goede voornemen? Ruzie bijleggen, zonden opbiechten, kortom de boel netjes achter laten. Of alles gaan doen wat god verboden heeft, nu kan het nog. Waar ben je mee bezig, ga zitten, wat probeer je veilig te stellen? Dat laatste vind ik nog de beste oplossing, de dood en de gladiolen.
Realiseer je je dat je een vrijbrief in handen hebt, je raakt alles, alles kwijt, er is niets meer wat je nog zou kunnen vasthouden, beschermen of verzorgen. Ga zitten en wacht wat er op je af komt. Hier komt de eerste: ‘We kunnen niet zonder je, huilende mensen, hoe moet het nu met je kinderen? Er zijn honderdduizend dingen die op je af komen, waar moet je je nog allemaal van los maken, en lukt je dat? Dit leven plakt als kauwgom aan je vast, het laat je niet los, je zit als een vlieg gevangen in een web van verplichtingen, gehechtheden, voornemens, oordelen, enz.
En dan, dat lichtpuntje waar zou je nog bang voor moeten zijn, je gaat dood, de laatste maand van je leven hoef je niet meer bang te zijn, wat kan je gebeuren? De deur op het nachtslot? Het alarm aan? De hond mee uit als je ‘s avonds gaat wandelen? Voor het eerst in je leven niet meer bang, wat een vrijheid.
Ik werd ooit gevraagd bij het C.O.C. een lezing over het zenboeddhisme te geven. Na afloop kwam het gesprek al gauw op angst. Homoseksuelen worden frequent bedreigt en dat doet wat met mensen. Een vrouw vertelde dat ze lerares is op een school was met veel moslimkinderen. Ze zei: ’Ik durf de klas niet te vertellen dat ik lesbisch ben.’ Ik vroeg haar waarom zou je vertellen dat je lesbisch bent, vertellen je collega’s aan de kinderen dat ze ‘straight’ zijn? Wie kent jou als lesbisch?
Laatst zei iemand: vrouwen zijn nou eenmaal zo. Zijn vrouwen nu eenmaal zo? Wie kent jou als vrouw, als man, als homo, als transgender, wie kent jou als mens? Waarom zet je jezelf in een kwetsbare positie altijd in oppositie, in verdediging.
Als ik op een formulier (wat niet medisch is) mijn geslacht moet invullen laat ik het open. Soms krijg ik het terug en vul ik als nog Man in met als toevoeging: ‘Maar niet fanatiek.’ Want om nou provocerend de oppositie op te zoeken, ik heb net al die kauwgom uit mijn haar (alles er af, een echte monnikskop).
Op 16 februari valt er een brief in de bus van het academisch ziekenhuis:
Geachte Mevr./Heer van…
Wij hebben geconstateerd en waargenomen dat conform het ziekenhuisreglement en de wettelijke norm op het beleid wij van mening zijn dat in het algemeen ons inziens het personeel van afdeling 1b röntgenologie de aansprakelijkheid Zwzzzzzn w,m,bgigqja;fLQLjkb[lrnsl]zlk.
En nog veel meer van die moeilijke woorden om het ziekenhuis tegen schade-aanspraken en vergoedingen in te dekken: ‘Dat geheel buiten ons weten de resultaten van uw scan verwisseld is met die van een ander niet nader te noemen persoon. Op uw scan is er geen sprake van enig tumor .
Mocht u nog steeds last van uw klacht hebben dan verwijzen we u naar uw huisarts.
Vriendelijke enz. enz.
Alle rechtgeaarde boeddhisten krijgen op 16 februari een herkansing op goede voornemens. Op die dag begint het jaar van de hond, de hond staat voor trouw, trouw aan je werkelijke zelf.
Maak je testament op, doe een stap naar voren en laat alle rotzooi achter als een paar afgetrapte schoenen.
