De confrontatie met onze snel naderende dood is waarschijnlijk de moeilijkste psychologische hindernis die we in ons leven moeten nemen. De voormalige Britse journalist Dave Thomas (52) is ongeneeslijk ziek en heeft volgens de artsen nog maar enkele maanden te leven.
Zijn doodsangst pakt hij aan met een krachtig geloof in de boeddhistische leer, maar praktisch ook met meditatietechnieken, die hij gedurende twee decennia als praktiserend boeddhist heeft ontwikkeld. Thomas is sinds vier jaar aangesloten bij het Amitabha Buddhist Centre in Gloucester Road in Bristol. Hij beschouwt zichzelf als een kritisch journalist, maar kwam in aanraking met en praktiseerde het boeddhisme omdat hij het gevoel had in zijn werk en privéleven niet gelukkig te zijn.
Meditatie en het bestuderen van de boeddhistische leer veranderden de mentaliteit van de snelle journalist. Het leerde hem ook om negatieve zaken in zijn beroepsuitoefening beter te begrijpen en te accepteren. En n u dus ook de acceptatie van zijn snel naderende dood.
Het boeddhistisch centrum wordt geleid door een groep boeddhistische monniken, onder wie Daves persoonlijke begeleider Kelsang Chonder. Het centrum heeft de afgelopen twintig jaar al vijfduizend mensen de kunst van het mediteren bijgebracht.
Dave maakte volgens eigen zeggen kennis met de kalmerende invloed van meditatie toen hij te horen kreeg dat hij aan een ongeneeslijke longziekte lijdt en nog maar kort te leven heeft. Hij vertelt tegen een collega en verslaggever van de Bristol Post dat de meditatie hem enorm helpt. Niet alleen om het slechte nieuws geestelijk te verwerken maar ook om zijn stokkende ademhaling te reguleren. Hij kan alleen nog maar functioneren door gebruik te maken van een mobiele zuurstoffles. Maar tijdens meditatie zegt hij geen behoefte te hebben om daar gebruik van te maken.
Artsen in het Karlovy-ziekenhuis hebben volgens hem vastgesteld dat meditatie inderdaad een gunstige invloed heeft op zijn lichamelijke gesteldheid. Het zuurstofniveau in zijn bloed verbetert dan sterk.
‘Sterven is helemaal niet slecht,” vindt Dave. “Vanaf het moment dat ik hoorde nog maar kort te zullen leven ziet de wereld er heel anders uit. Er is veel meer waardering voor de dingen om mij heen, geweldig. Omdat ik door mijn longziekte zo langzaam loop viel mij tijdens een wandeling in het bos de schoonheid van bomen en bloemen op. Geweldig.’
Dave heeft geaccepteerd dat zijn leven binnenkort afgelopen is. Hij heeft de laatste maanden al twee keer op de intensive care van het ziekenhuis gelegen. Op die momenten mediteerde hij op het lijden van andere patiënten op die afdeling. Weg van de angsten over zijn eigen dood en op weg naar een kalme aanvaarding van wat is. Hij verwacht dat een volgende opname op de IC tevens de laatste zal zijn. Hij zegt opgewonden te zijn door de uitdaging van twintig jaar boeddhistische theorie om te zetten in de praktijk van het sterven.
Meer informatie over het boeddhistisch centrum www.meditationbristol.org
robbierosmalen zegt
Ik hoop dat ik/iedereen in staat zal zijn om ook zo gelijkmoedig de dood onder ogen te zien. Uiteindelijk is het de gewoonste zaak van de wereld, helaas gaat het vaak gepaard met nogal wat fysieke pijn. Onlangs hebben twee vrienden hun moeder verloren en heeft een andere kennis te horen gekregen dat hij kanker heeft, met uitzaaingen in de hersenen. Hij is nog geen veertig jaar oud. Samsara zuigt !!