Ik ben altijd een fan geweest van Frank Zappa. Mijn vader gaf mij eens een CD met Zappa nummers toen ik een jaar of vijftien was. Die CD heb ik toen grijsgedraaid. Het raakte meteen een snaar.
Wat mij zo aanspreekt in het Zappa universum, is dat Zappa’s werk heel gelaagd is. Zijn werk is tegelijk banaal en virtuoos, platvloers en complex, klassiek en modern.
Voor mij staat het album Joe’s garage voor het Boeddhaverhaal. Het album volgt een bizarre verhaallijn, over ene ‘Joe’, een jongeman, die een amateuristische band begint, in een sekte terecht komt en uiteindelijk in de gevangenis beland.
Zappa beschrijft in het verhaal een wereld die tegelijk absurd, vulgair en dreigend is. Bizarre liedjes volgen elkaar op, die zo de verhaallijn voortzetten. Liedjes als ‘keep it greasy’ (over lichaamsvocht) en ‘catholic girls’ (over de seksuele uitspattingen van katholieken).
Het laatste nummer op het album is serieus van toon. Na de chaos, lijkt het album te eindigen met een punt van contemplatie. Dit laatste nummer heet ‘watermelons in eastern hay’ en met nummer komt Zappa wat dichterbij. Voor mij staat dit nummer symbool voor het nirwana. Het ‘uitgeblust’ zijn.
Joe weet alle stupiditeit en smerigheid te overstijgen, met zijn laatste denkbeeldige gitaarsolo.
Joe has just worked himself into
an imaginary frenzy during the fade-out of his imaginary song
He begins to feel depressed now. He knows the end is near. He has realized
at last that imaginary guitar notes and imaginary vocals exist only in the mind
of the imaginer.
And ultimately, who gives a fuck anyway? (laugh)…Excuse me…so who gives a fuck anyway? So he goes back to his ugly little room and quietly dreams his last imaginary guitar solo…
Dit laatste nummer, zie ik als de lotusbloem. Een bloem die groeit op modder. De eerste nummers op het album zijn modder, dit laatste nummer is de lotus.
Op de cover van het album, staat Zappa met een dweil in zijn hand en zijn gezicht is zwartgeverfd. Zou dit iets symboliseren? Hij kijkt je indringend aan. Het is een grappig beeld, maar het zwart op zijn gezicht lijkt ook iets diepers te suggereren. Hij is als een clown, met een boodschap.
Misschien staat dit clowneske voor ‘crazy wisdom’, waar je mensen weleens over hoort. De wijze is niet helemaal van deze wereld. Diepere betekenis is niet van deze wereld. De kunst drukt iets uit, dat we niet met taal kunnen uitdrukken
Wat grappig is, is serieus en wat serieus is, is grappig.
Geef een reactie