Omdat ik geen succes zou hebben zou ik mijn mond moeten houden. Ik krijg in regelmaat dat soort e-mails binnen maar natuurlijk niet onder de echte naam van de schrijver of schrijfster. Ook het e-mailadres is fake.
Ik word dan beoordeeld op mijn succes en niet op de inhoud van mijn geestelijk werk. Zonder dat men zich echt verdiept kijkt men naar de oppervlakte en scant dan zogenaamd mijn leven af op enige betekenis.
Ken je dat ook?
Toen Gautama Boeddha zes jaar in het woud verbleef op zoek naar de waarheid van het bestaan, ontmoette hij medezoekers. Ze trokken met elkaar op en waren enorm streng voor zichzelf. Er wordt beweerd dat Gautama Boeddha slechts op een korrelrijst leefde per dag. Nou, ik heb ook wel eens op rijst alleen geleefd en dan verzwak je heel snel.
Op een dag begon hij wat meer te eten en dat zagen zijn medereizigers als verraad en ze keerden hem de rug toe. Inhoudelijk hadden ze niet begrepen dat hij de middenweg voor zichzelf had ontdekt, een hele belangrijke ontdekking, nietwaar?
Zelfs toen Boeddha na zijn verlichting (ontwaken) op pad ging en een wandelaar hem passeerde en aan Boeddha vroeg waarom hij zo straalde en hij zei dat ie nu verlicht was, wimpelde deze wandelaar die bekentenis weg als onzin.
Toen Christus aan het kruis kwam verlieten veel volgers hem. Moslims gaan zelfs zover met hun geloof dat een profeet altijd succesvol is en onmogelijk op die manier kan eindigen, dus iemand anders is aan dat kruis in de plaats van Jezus gekomen.
Ik ben vaak radicaal geweest op mijn pad naar de waarheid. Als je vast begint te roesten moet je dapper durven zijn. Ook Boeddha zei tegen zijn volgers: blijf niet te lang op een plaats. Blijf in beweging. Anders ga je je ergens aan hechten.
Op het moment dat ik ergens succes in of mee begon te krijgen, was ik alweer bezig met geheel andere zaken. Ik ging wel met succesvolle mensen om maar hun succes vond ik niet altijd echt interessant of niet interessanter dan mijn eigen unieke zoektocht naar de waarheid.
Toch heb ik vaak zeer intelligente mensen zien blijven hangen in het succes van andere mensen. Maar ik wilde simpelweg kritisch kunnen blijven, over alles en iedereen. Op die manier vertrok ik uit mezelf of werd ik simpelweg geblokkeerd door anderen om nog verder ergens – echt – aan deel te nemen. Ik heb best wel veel afgemaakt (positief gezien) maar ook t.z.t. niet. En op dat laatste word ik dan ook vaak beoordeeld.
Gautama Boeddha twijfelde zo aan het begin van zijn geestelijke carrière als leraar, dat ie eigenlijk helemaal niet geloofde daarin, een leraar te kunnen zijn. Want wie zou echt naar hem luisteren en daarbij hem ook echt begrijpen?
Bij Jiddu Krishnamurti was het eigenlijk net andersom. Hij zei bij het begin: als er maar vijf naar me willen luisteren is dat voldoende. Maar bij het einde van zijn leven moet hij hebben gezegd: niemand heeft mij begrepen. Was alles dan enkel entertainment?
Wat is succes?
Als ik zeg dat zintuiglijk gewaarzijn als meditatie (praktijk) enorm belangrijk is (beslist zonder deze meditatie dan te combineren met een andere techniek). Je gaat dan echt 24/7 voor ZGMeditatie. Toch zeg ik ook, dat er geen pad bestaat naar de waarheid. Ook geen guru die het voor jou kan doen.
In het Engels gebruik ik als disclaimer onder mijn werk: I have absolutely nothing to do with a method and guru to the Truth. But you may find it useful along the way, if you are really stuck. When you catch your breath, let go of the method and guru! They will definitely stand in your way. Freedom precedes freedom. The Truth will set you free.
Ik ben dat pad zelf gegaan met mezelf. Maar dat zelf bleek een illusie. Je bent de wereld die je waarneemt. Er is geen apart zelf. Het leven is jou en jij bent het leven. En het leven omvat alles en niets. Ik verwijs dus regelrecht naar jou, daar waar je bent. En geen advaita, zen, mindfulness, christendom en dergelijke zal jou weten te bevrijden van jezelf (ik-en-mezelf). Dat kan alleen door rechtstreeks en zonder enige twijfel te zien wat is.
Mensen uitmaken voor idioot in hun zoektocht naar de waarheid scherpt pijlen om jou (de schrijver hier) af te schieten, indien mogelijk.
Tot op heden schrijf ik hier nog steeds. En heb ik een boek uitgebracht in april 2024, wat ik het allerbeste boek beschouw op het gebied van zelfkennis. Maar omdat het nog niet genoemd is in de Telegraaf als voorbeeld of druk besproken wordt in zo’n zogenaamd nondualistisch tijdschrift als Inzicht, word ik niet als succesvol beschouwd.
Ben je dan geen enorm schaap als je afhankelijk bent van successtory’s van anderen op je weg naar de waarheid? Beschikte juist niet Boeddha over een enorm grote pioniersgeest?
O ja, toch nog enkele bescheiden succesjes benoemen: ooit woonde ik boven een coffeeshop in IJmuiden en nu al geruime tijd tegenover een historisch kerkje in Bloemendaal. Ooit worstelde ik vanaf mijn jeugd ieder jaar met zwemmerseczeem maar wist ik mezelf uiteindelijk doormiddel van zelfhypnose daarvan te genezen. Ooit zocht ik lange tijd naar een leuke en stabiele relatie en vond deze in Chandra. En verder hier, even als sluitstuk: ooit navelstaarde ik me blind op het ‘ware zelf’.
Het mag dan als een succes worden beschouwd het vinden van het ‘ware zelf’ maar ik zeg je: je bent meer dan enkel liefde of bewustzijn. Het leven omvat namelijk alles en niets.
‘We verlangen voortdurend naar zekerheden, maar die zullen niet bijdragen aan onze groei.’ – Boeddha.
Renée zegt
Het zou fijn zijn als ik jullie nieuws ’s avonds ontvang ipv in de ochtend.
Joop Ha Hoek zegt
Dat kan je zelf regelen via de aanmelding om het dagblad te ontvangen: avond of ochtendeditie. Wij kunnen daar geen rol in spelen.
Groet.
Siebe zegt
Er is denk ik echt een oprecht verlangen naar het betrouwbare. En dit wordt vaak niet gevonden. Hierin worden we constant teleurgesteld. Het leidt tot bitterheid, wanhoop, cynisme, boosheid. Dat maakt het leven, en het spirituele Pad zo beladen, denk ik.
Ik heb er zelf ook wel last van. Ik vertrouw nauwelijks enige spirituele leraar of zogenaamde zelfkenner. Ze onderwijzen vaak ook hele andere dingen en dat maakt geen betrouwbare indruk op mij. Het is lastig zulke mensen in vertrouwen te nemen, en al helemaal als tussen woorden en daden een wereld van verschil kan zitten. Er is denk ik ook veel ijdelheid. Je kunt ook niet jezelf permitteren kritiekloos te zijn, vind ik, en iedereen maar te vertrouwen.
Voor mezelf heb ik een soort maatstaf dat mensen (ik zelf ook) niet hun eigen glorie, eer, aanzien zoeken. Dat moet niet de koers zijn. Er kan wel eens afgeweken worden van die koers en je kunt in ijdelheid vervallen, maar je kunt ook weer terug op koers komen. Als de koers maar niet het constant zoeken naar zelf-verheerlijking, aanzien, eer is. Alles ter wille van je eigen glorie.
De Boeddha zou gezegd hebben (staat ergens in de Pali suttas) dat een mens die niks heeft te eren ongelukkig is. Dat geloof ik ook. Dat vind ik ook geen leven. Het hart is toch devotioneel van aard. Het is niet onverschillig. Er is een soort oprechte hartenwens naar verering. Deze hartenwens om te eren is ook niet hetzelfde als gehechtheid.
De Boeddha besloot na zijn verlichting de Dhamma te eren, de onderrichtingen en instructies die leiden naar bevrijding van hart en geest. Hij zocht niet in alles wat ie zei, deelde, instrueerde zijn eigen verheerlijking. Dat vind ik betrouwbaar.
Maar goed, het is allemaal erg beladen, volgens mij, juist omdat we een oprechte hartenwens hebben naar het ware, het betrouwbare, het zuivere, het niet wankele en daarin vaak teleurgesteld worden en zijn. En dan daarin bitter worden, teleurgesteld, en anderen de schuld gaan geven.
Siebe zegt
Om nog even terug te komen op mijn vorige reactie waarin ik schreef: “De Boeddha zou gezegd hebben (staat ergens in de Pali suttas) dat een mens die niks heeft te eren ongelukkig is”.
Heb dit nog even opgezocht. Voor wie dit zou willen bekijken, zie: Samyutta Nikaya 6.2