Vroeger had je, in de Atjehstraat op Katendrecht, de hoerenbuurt noemden de Rotterdammers die buurt, omdat veel zeelui, toen de schepen met bemanning nog tot in de havens in de stad aanlegden, er hun pijp uitklopten, een Chinees restaurant dat de naam Win Wah droeg. Het eten was er fantastisch en de bediening okay en liefdevol. Ik kwam er vaak met leden van de groepsondernemingsraad waar ik toen lid van was, maar ook privé met het gezin, vrienden, familie en kennissen.
Ik heb ernstige artrose, het skelet van een honderden veertig jarige dus na een avondje zitten in het restaurant wilde ik wel even het lijf strekken. Er was betaald, we stonden op, vrienden en ik, en liepen naar de deur. Ik voelde de stramheid, draaide me om en begon te buigen. De bediening van het restaurant zag dat, eerst eentje, toen meer, de kok werd uit de keuken gehaald en maar buigen- zij op een rij en ik. Artrose kreeg een heel andere lading.
Het personeel zal nooit te weten komen waarom ik eigenlijk moest buigen, het was hun interpretatie. Zo gaat het met veel dingen in het leven. Perceptie.
Win Wah is al lang geleden gesloten, de hoeren zochten elders een plekje en de schepen varen nauwelijks meer tot in de havens in de stad. Alles is vergankelijk.
Vanmiddag kwamen de herinneringen aan Win Wah weer boven. En ik weet niet waarom. Misschien de stramheid die vandaag weer manifest was?
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie