De zoekterm kalmuk shaman leidde me op Facebook naar een man van wie ik de profielfoto downloadde en bewerkte.
Misschien is hij een sjamaan horend bij de Kalmukken. Ik kon zijn profieltekst niet lezen. Met sjamanen heb ik een lange, moeizame maar misschien deels onvermijdelijke connectie, heel af en toe.
Ook in Siberië, de Amazones (Hanumani stam, bijvoorbeeld) of Nederland zijn het opvallend vaak psychosegevoelige leden van een tribale groep die de rol van sjamaan op zich nemen. De sjamaan wordt geacht contact te maken met het bovennatuurlijke, niet altijd vrijwillig.
De afgelopen jaren, sinds ik stopte met een antipsychoticum, had ik de daarbij horende hallucinaties – geen moment klassiek (rand)psychotisch. In 1 à 5 procent van de gevallen ervoer ik indrukken die te herleiden waren tot mensen die ik ken of gekend heb. Stemmen, dromerige beelden, vaak denkend aan kwalitatief matige beeldschermen.
De fysieke ervaringen door de afkick en de daarbij horende visioenen konden indrukwekkend zijn. Op een ochtend, nog heel vroeg, meende ik vanuit het oosten een harde wind door mijn woonkamer te voelen waaien. Zo intens, dat ik me schrap zette in mijn rolstoel.
Alleen was het geen wind die ik voelde.
Ik wil niemand die zich verdiept of specialiseert in sjamanisme of de geneeswijzen die daarbij horen op afstand zetten of met terugwerkende kracht iets inwrijven.
Alleen weet ik sinds experimenten met sjamanisme, tot 15 jaar geleden, onder invloed van alcohol, drugs en psychofarmaca, dat eerder dan bevrijding of verlichting de dood onder handbereik komt.
Ik ken minstens één sjamaan die het verstandiger aanpakt. Hij is net als ik een ziekenhuisveteraan. Hij overleefde zonder logische verklaring een ongeluk. Toen ik hem kort sprak, wist ik dat hij een drukke dag ging krijgen. We waren op een beurs.
Persoonlijk ben ik nog steeds licht gevoelig voor medisch diagnosticeerbare randpsychotische klachten. De huisarts houdt 500 meter verderop praktijk, maar sinds ik zijn patiënt ben kwamen dit soort klachten niet ter sprake. De apotheek bevindt zich in zijn pand, maandag mocht ik een paar ontbrekende pillen in de zusterapotheek in Veltum. Apotheken interesseren me ook altijd om de vitrinekast met crèmes, de folders en de televisie die mijn volgnummer laat oplichten als ik aan de beurt ben.
Met sjamanisme laat ik me nooit meer in. Hoogstens neem ik er kennis van.
Myriam Ceriez – Sjamanen
