Een van de hoofdthema’s van het boeddhisme is ‘karuna’, mededogen. De bodhisattvagelofte begint met: ‘Ik beloof alle levende wezens te redden’. Daar zijn talloze varianten op omdat het ondoenlijk is om alle levende wezens te redden. Er zijn groeperingen die daar een mouw aan gepast hebben, ze redden alleen de invoelende wezens, of de bewuste wezens. Je kunt er natuurlijk over discussiëren hoe het bedoeld word ‘alle levende wezens redden’ maar dat is het bewijs dat de deelnemers geen overeenstemming hebben en er dan maar een gezamenlijke mouw aan brijen . Kortom er heerst nogal wat onduidelijkheid hoe iemand alle levende wezens moet redden. Honderden, zo niet duizenden mensen in Nederland hebben deze gelofte gereciteerd, zonder te weten hoe dat zou moeten.
Ik heb mij in het verleden met religies ingelaten zoals het Christendom, Hare Krishna, Soeffi’s, Taoisme, Yoga, Confucianisme, enz. Geen enkele van deze richtingen hebben mij een bevredigend antwoord opgeleverd wat logisch was omdat ik het antwoord bij deze religies zocht. Niet een van de leiders, meesters of goeroes van deze richtingen vertelde dat ik het antwoord bij mijzelf moest zoeken. Ik ben daar min of meer zelf op gekomen. Rond mijn 19e levensjaar zag ik een reclame voor zuiver wollen kleding, de slogan was ‘Liever naakt dan namaak’. liever niets dan onecht, nep, of illusie.
kees moerbeek zegt
Buiten jezelf is niets te vinden, behalve dat jezelf met alles verbonden is en dus ook met de Ander. Deze Ander denkt ook dat dat hij/zij geen eiland is, meestal toch. Dit besef bestaat onder andere al sinds er mensachtigen bestaan.