Hij dacht even na, opende een nieuw document en begon te schrijven:
“Ik heb te doen met Israëlische gevechtspiloten, die met zoveel vernietigend effect bommen op de Gazastrook (hebben) laten neerregenen. Ook zij hebben een geweten dat blijft spreken wanneer zij het werk hebben moeten doen waarvoor zij zijn opgeleid.
“Ik heb te doen met alle mensen in Israël die leven met de gevolgen van geweld of met de dreiging van geweld. Wie ook aan welke kant staat, zij allen zijn lijdende mensen in een situatie waarin uitzicht op een duurzaam vreedzaam samenleven buiten ieders gezichtsbereik lijkt te liggen.
“Ik heb te doen met het lijden van de roepers en de betogers die zich te buiten gaan aan ongerechtvaardigde grote woorden zoals genocide, en die de legitimiteit van de staat Israël in diskrediet proberen te brengen, omdat hun loze spraak mensen in verwarring brengt en geen bijdrage levert aan de totstandkoming van duurzame vrede.
“Ik heb te doen met het lijden van alle mensen die anderen impliciet of expliciet dehumaniseren of demoniseren, want dit zet mensen tegen elkaar op, verlegt de focus van wat ons verbindt naar wat ons scheidt, en houdt een nodeloze continuering in van de oorzaken van ons gemeenschappelijke lijden.”
Hij dacht opnieuw even na en schreef bij wijze van slotsom de woorden neer: “En vergeef ons onze schulden, zoals wij ook anderen hun schulden vergeven.”
kees moerbeek zegt
“Ik heb te doen met het lijden van alle mensen die anderen impliciet of expliciet dehumaniseren of demoniseren, want dit zet mensen tegen elkaar op, verlegt de focus van wat ons verbindt naar wat ons scheidt, en houdt een nodeloze continuering in van de oorzaken van ons gemeenschappelijke lijden.” Dank voor deze woorden.
‘Hij dacht opnieuw even na en schreef bij wijze van slotsom de woorden neer: “En vergeef ons onze schulden, zoals wij ook anderen hun schulden vergeven.”’ Er bestaat geen opperwezen, dus het vergeven van onze schulden is ons eigen mensenwerk. Hetzelfde geldt voor het vergeven worden. Het is mogelijk, maar gaat niet vanzelf en kost veel inspanning. Inspanning is meer dan goede wil, geloofwaardigheid en vertrouwen en dit verhaal past geen ijskast.
Taigu zegt
Jezus en Boeddha zijn broers, zegt Thich Nhat Hanh. Dus? Geen plank voor de boeddhistische kop!
Theo L. zegt
Wat een wollige en verbloemende taal. Hebt u ook te doen met het lijden van de palestijnse bevolking zowel in Gaza als op de Westbank als gevolg van de criminele, ultrarechtse politiek van de regering Netanyahu ?
Israel stelt zijn eigen legitimiteit ter discussie door het rechten van het Palestijnse volk en het recht op een eigen staat te negeren. Geen veilige plek voor een volk ten koste van een ander volk !
Taigu zegt
Ben je boos, pluk een roos!
Welke stappen voor de vrede zou Thich Nhat Hanh nu zetten?
Joost zegt
U beandwoord een vraag met een vraag beste Taigu? Dat zou Thich nooit doen.
Taigu zegt
Thay zweeg waarschijnlijk. De tekst omvat uiteraard ook de Palestijnen. Thay bracht mensen van Israëlische en Palestijnse komaf bijeen voor dialoogsessies, om elkaars pijn en dus elkaars broederschap te voelen. Zulke eerlijke dialoog is hoognodig. Bedenk wel dat iedere keer dat iemand “From the river to the sea” scandeert, je het tapijt onder zulke dialoog vandaan veegt. Dialoog in de zin van de dharma is alleen mogelijk als er eerst een diepe stilte valt over alle betrokkenen, waar ook ter wereld. Als ook het doden en de terreur eindigen. Kunnen we het hierover eens zijn?
Louis zegt
‘Bedenk wel dat iedere keer dat iemand “From the river to the sea” scandeert, je het tapijt onder zulke dialoog vandaan veegt.’
Dat hangt af van hoe deze uitspraak geïnterpreteerd wordt. Daarover bestaan verschillende inzichten en naar ik meen heeft een rechter daar een uitspraak over gedaan. Overigens, interpreteren is betekenis geven, de betekenisgever is verantwoordelijk.
Joop Ha Hoek zegt
In navolging van het Openbaar Ministerie oordeelde het Gerechtshof Amsterdam op 15 augustus 2023 dat de slogan From the river to the sea, Palestine will be free ‘niet antisemitisch, haatzaaiend, opruiend of bedreigend’ is, en binnen de vrijheid van meningsuiting valt. Met die spreuk bepleiten de Palestijnen al ruim een halve eeuw hun recht om in vrijheid te kunnen leven. Solidariteit met dat streven wordt vanuit pro-Israëlkringen fel bestreden.
Redactie BD.
Jp zegt
“Ik heb te doen met het lijden van de roepers en de betogers die zich te buiten gaan aan ongerechtvaardigde grote woorden zoals genocide, en die de legitimiteit van de staat Israël in diskrediet proberen te brengen, omdat hun loze spraak mensen in verwarring brengt en geen bijdrage levert aan de totstandkoming van duurzame vrede.‘’
Roepers? Te buiten gaan? Ongerechtvaardigde grote woorden? Legitimiteit? Loze spraak? Geen bijdrage?