‘De afgelopen drie dagen gewerkt. Gisteren niet één boot gehad. Normaal varen in het kanaal Almelo de Haandrik veel zand- en grindschepen. Maar zoals iedereen weet worden er door de stikstofcrisis geen vergunningen meer afgegeven om te bouwen. En dus kunnen die schepen hun zand en grind niet kwijt.
We rennen met z’n allen tegen een stikstof-muur aan. Ik denk dat als Caroline van der Plas eerlijk zou zijn geweest, dan had ze dit aan haar kiezers moeten melden. Nu denken alle boeren dat ze ‘gewonnen’ hebben. Ik zie op veel plekken in Hardenberg (waar ik de afgelopen drie dagen zat) dat de vlaggen weer goed gedraaid zijn. Maar ondertussen is alles op slot. En de kwaliteit van bodem en water wordt steeds slechter.
In Hardenberg e.o. zitten veel varkensboeren. Je ziet ook vrachtwagens af en aan rijden met voer. En ook vrachtwagens met varkens erin. Dat laatste doet me echt pijn. Ik droomde vannacht ook over varkens. Een varken was in het water gevallen. En ik zwom ook in dat water en wilde het gaan redden. Maar vroeg me af hoe ik dat moest doen met zo’n enorm beest.
Enfin, wat me ook opvalt is dat er de laatste tijd zoveel naar nieuws is omtrent LHBTQ-mensen. Rechtse staten in Amerika die drag-queenshows verbieden. Omdat het zo’n slechte invloed op kinderen zou hebben… En rechtse partijen in Nederland die transgenders, homo’s en pedofielen op een lijn zetten en ook weer met dat argument dat ‘de kinderen beschermd moeten worden’. Het is allemaal zulk populistisch geraaskal. Het gezin en de kinderen moeten beschermd worden tegen alles wat niet heteroseksueel en blank is… ik vind het naar. Maar het zijn onderwerpen waar je snel veel kiezers mee paait.
Gisteren ben ik 57 geworden. Vreemd om te ervaren dat ik langzamerhand naar de 60 ga, terwijl ik me helemaal nog niet zo oud voel. Maar daar hebben meer mensen last van.
Vandaag zit ik in Ossenzijl op een brug. Is altijd een leuk bruggetje. Midden in het dorp. Ik moet rekening houden met de bussen die twee keer per uur langs komen en met het schooltje, dat gaat om 8.30 uur in. En 12 uur uit. En kwart over een weer in. Dus rond die tijden komen de kinderen, soms met ouders, soms zonder, lopend of met de fiets naar en van school. Dan moet ik de brug dicht houden. Ook al liggen er boten voor.
Vanochtend kwam er een man aankloppen op het brugwachtershuisje. Een oude(re) man. Hij zei dat dat hij 87 was. En hij had panne met zijn boot. Kreeg de motor niet meer aan. Hij vertelde dat hij in die boot woonde. Samen met zijn kat. En hij wist eigenlijk niet wat te doen, daarom was hij maar naar de brug komen fietsen (zijn boot lag hier 15 minuten fietsen vandaan) misschien dat de brugwachter raad wist. Ik wist eigenlijk net zo weinig als hij.
Dus ik ben maar op internet gaan zoeken naar scheepswerven. Na drie telefoontjes had ik een bedrijf gevonden die wel een monteur zou sturen. De man was heel blij. hij zei dat hij zelf ook wel een telefoon had, maar er niet aan had gedacht die mee te nemen. Grappig. Als ik panne heb, is eigenlijk het eerste wat ik doe op mijn telefoon kijken of er in de buurt iets of iemand is die me kan helpen. Maar hij is kennelijk nog van een generatie die eerder zijn fiets pakt dan zijn telefoon.
Dat zijn van die dingen die dit werk leuk maken.’
