Westerlingen beschouwen het boeddhisme graag als een spirituele antistressreligie. Paul van der Velde gaat op zoek naar de bronnen van deze religie en laat een realistisch en niet altijd vredig beeld zien.
Boeddhisme is al jaren zeer populair in het Westen. De Boeddha is te vinden in interieurs en tuinen, woorden als ‘mindfulness’ en ‘zen’ zijn volkomen ingeburgerd en meditatiecursussen bestaan in talloze varianten, van intensieve retraiteweekenden tot ‘buddhism light’ in wellnesscentra.
Wat zoeken moderne westerlingen – die zichzelf zo vaak als ‘niet-religieus’ beschouwen – eigenlijk in het boeddhisme? Een ding is zeker: de ideeën die wij erover hebben, kloppen vaker niet dan wel. Het boeddhisme is niet zonder meer de ‘antistressreligie’ die het Westen er graag van maakt. Hoewel de Boeddha vaak met een subtiele glimlach wordt afgebeeld was hij bepaald geen vrolijk mens. In dit boek keert Paul van der Velde terug naar de bronnen en neemt de lezer mee op zoek naar de veelkleurigheid van de leer en de uitwassen ervan.
Man en vrouw gelijk? Geen sprake van. Vredelievend en geweldloos? Zeker niet. In de huid van de Boeddha is een fascinerende zoektocht door de wereld van het boeddhisme die Van der Velde al een leven lang bestudeert, en die telkens leidt tot nieuwe ontdekkingen.
https://www.uitgeverijbalans.nl/wp-content/uploads/2020/06/Paul-van-der-Velde-Boeddha.mp4?_=2
‘Gul geleerde die zijn immense kennis van het boeddhisme aanstekelijk kan overbrengen.’ – Adriaan van Dis over Van der Velde.
Druk 1
Verschijningsdatum februari 2021
Aantal pagina’s 304 pagina’s
Auteur Paul van der Velde
Uitgever Balans
9789463821506 (ebook)
9789463821247 (paperback)
Ujukarin zegt
|
‘kloppen vaker niet dan wel’: nou nee, ze zijn eenzijdig vanuit Westerse optiek. Maar Paul chargeert de andere kant uit. Het zijn wel allemaal terechte statements, maar een beetje eenzijdig. Uit wat ik schreef bij André’s bespreking van Paul’s boek:
“Dat geldt bijvoorbeeld voor de Westerse nadruk op meditatie, welke in Azië bij veel scholen nauwelijks een rol speelt; en ons relatief afstand houden van rituelen en devotie. En ja in Azië kan het behoorlijk vermengd zijn met patriarchale ongelijkheid tussen M en V, en helaas ook wel eens aan geweld gekoppeld worden.
Maar geheel eens met de conclusie: het is niet zo dat Westers danwel Aziatisch boeddhisme “het meeste recht op de Waarheid” zouden hebben. Dat hangt echt nogal van de cultuur af, de lokale tradities, noem maar op. Wel kan ik uit enige ervaring reizend door en soms lesgevend in Azië zeggen:
* Het traditionele boeddhisme daar, met risico’s op vermenging met patriarchaat en met onzuivere en soms zelfs geweld verheerlijkende maatschappelijke bewegingen, is in verval.
* Vandaar ook dat ik recentelijk hier schreef “…het etnische boeddhisme is zodanig gedegeneerd dat het niet in staat zou zijn geweest voet aan de grond in het westen te krijgen onder kaaskoppen, net zoals in Azië al tientallen jaren de tempels bijna even snel leeglopen als hier de kerken!”
* Er is juist interesse onder de jongere en meer verwesterste generatie in Azië voor meer Westers boeddhisme, met meer nadruk op meditatie en studie en minder op rituelen.”
With folded palms,