• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Midas

Midas

31 januari 2020 door Henk van Kalken

Mijn kat
die heeft drie poten
Drie poten heeft
mijn kat
Maar miste hij geen pot(en)
had hij er vier gehad

Dat van die poten is trouwens zieliger voor mij dan voor hem, omdat, tegen beter weten in, mijn brein blijft doorzeuren dat hij er eigenlijk vier zou moeten hebben. De kat zelf vindt het ogenschijnlijk geen probleem. Zijn reductie met één vierde weerhoudt Midas, zoals hij heet, er niet van om muizen en ratten te vangen, vergeefs op vogels te loeren, katers uit mijn tuin te knokken, buurtuinen sanitair te bezoeken en in kuiten van zijn keuze te bijten. Van karma heeft hij nog nooit gehoord. Hoewel zijn leeftijd vordert, heeft hij soms nog buien van speelse gekte, zoals alleen een kat dat kan hebben. Hij zit rustig, kijkt me met zijn klare, groengele stuiters aan, leviteert dan plotseling met drie poten tegelijk, draait half om zijn as, sprint ongericht als gekatapulteerd een metertje weg en gaat, vrijwel zonder overgang, totaal ontspannen aan zijn buik likken.
Wat is het geluid van één klappende poot?
Zijn authenticiteit ontleent hij aan een tamelijk verlicht aandoende manier om te acteren zonder langdurige denkprocessen. Dit in flagrante tegenstelling tot zijn baasje. Van die moeilijke, altijd karma veroorzakende denkprocessen, voorafgaand aan mijn oordeel over datgene wat ik eerst heb waargenomen, geanalyseerd, be- en vèroordeeld heb. Is Midas dan misschien verlicht? Nee. Hij doodt, terroriseert, en doet over het algemeen maar wat. Volstrekt zonder enige slopende gewetensstrijd, die ons, mensen, zo kenmerkt. Hij krijgt een impuls, en geeft daar direct, oogverblindend snel, gevolg aan. Hij volgt hierin, instinctief en cognitief, zijn gedachten. Hoe beperkt en eenvoudig ook, maar toch. In dzogchen is bekend: het volgen van een gedachte, op welk niveau dan ook, heeft een karmisch gevolg. Dus wordt er geoefend op het niet-reageren op een gedachte. Observeren, niet volgen en rustig wachten tot de gedachte is opgedonderd. Jaja, mooier klinkt natuurlijk dat een gedachte ‘ is opgegaan in zelfbevrijding en opgelost in zijn eigen energie.’
Maar wat is er de zin van om voorbij gedachten, analyses en oordelen te gaan? Het proces van denken is complex en subtiel. Ik zie een bloem. In plaats van het daarbij te laten, denk ik: Oh, jongens, wat mooi. Zal ik hem plukken om er het Thuisfront mee te behagen? Nee, da’s toch eigenlijk niet zo geweldig. Laat groeien en bloeien wat er is in de natuur.
Een mooie gedachte. Vervuld van mijn zelfoverwinning dat ik het groeisel niet geplukt heb loop ik door, gehuld in een Tigle van vijf kleuren, een maanschijf rondom mijn grijze lokken. Aan mijn geconstrueerde ego wordt het goede gevoel dat ik onderscheiden heb toegevoegd. Associatie- en identificatiereeksen worden gestart. Herinneringen aan eerdere goede en minder goede daden die ik verrichtte en het mooie of minder mooie gevoel wat ik daaraan overhield. Eigenlijk ben ik best een goed mens. Ja, maar laatst, met drie glazen wijn op was je weer onhebbelijk tegen het Thuisfront. Geen wijn meer dan? Nou, beter op je woorden letten voortaan. Ah! Dat is de oplossing. Wéér een goed gevoel. Ik weet het nu zeker: ik ben dus toch een goed mens.
Zonder denkprocessen kunnen we niet overleven in deze wereld. Dus kunnen we het nadenken over zaken ook niet uitbannen. Dat moet ook niet. De enige vorm waarin we ooit de verlichting kunnen bereiken is de menselijke. Tenminste, als ik allerlei leraren moet geloven. Ik laat groene Marswezens en overige voor het gemak hier maar even buiten beschouwing. Geen idee of die ook verlicht kunnen worden. Cognitieve processen helpen ons dus om te overleven. Maar dat is ook niet wat bedoeld wordt met aanwezig zijn in de pure, oorspronkelijke kwaliteit van het bewustzijn. Het zijn dualistische denkprocessen die ons verder doen afdwalen van de Oorspronkelijke Staat van Zijn. Het eindeloze indelen, analyseren en beoordelen van verschijnselen, in dit wil ik wel, dat wil ik niet. Dit is mooi, dit is lelijk. Dit is goed, dit is slecht.
Terwijl nergens in het universum dit soort criteria te vinden zijn, behalve dan in menselijke, dualistische breinen. Het brein als verlichtingsparadox, met denkprocessen, identificaties, associaties, oordelen en karma. Nu ik erover nadenk: misschien geldt dit ook wel voor de groene breinen van Marswezens en aanverwante universumbewoners.
Dus gisteren pakte ik Midas op – daar houdt hij totáál niet van – en zei in het fluwelen driehoekje van zijn oor dat hij perfect was met zijn drie poten, dat er geen poot aan toegevoegd of afgehaald hoefde te worden. Hij reageerde zeer dualistisch door zijn tanden krachtig in de muis van mijn hand te zetten en zich los te worstelen. Ik staarde naar de afdrukken in het vergankelijke vlees, waarvan er één een rood bloedknopje liet opbloeien. Prachtige, perfecte afdrukken en bloedknopje, mankeerde niets aan, hoefde niets aan toegevoegd of veranderd te worden, behalve dan dat het verdorie geen pijn moest doen en dat ik moest denken aan de mogelijkheid van een infectie…
Juist, Midas en ik proberen het morgen, aan het begin van een nieuwe dag, met nieuwe kansen en mogelijkheden, gewoon opnieuw.

Categorie: Boeddhisme, Columns Tags: dualistische breinen, goed en slecht, kat, Midas, verlichting

Lees ook:

  1. Is er überhaupt verschil tussen genot en teleurstelling?
  2. Hoe lang voordat je boeddha wordt?
  3. Ontkennen? 
  4. Edel – Het wegvallen van het zelf

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Hernam Eduardo van Vuure zegt

    31 januari 2020 om 19:18

    ja, dat heb je ervan: bemoei je je met zo’n kat: houd je er een kater aan over

    • Henk van Kalken zegt

      1 februari 2020 om 09:22

      Vandaag ging het beter. Hij gaf een kopje en probeerde in mijn neus te bijten.

  2. G.J. Smeets zegt

    1 februari 2020 om 12:50

    Henk, nooit tegen een kater zeggen dat ie perfect is. Dan gaan ze zich schamen. En al helemaal niet als ie vernoemd is naar koning Midas die, zoals mythologisch bekend, de schaamtedood is gestorven. Ongevraagd advies: begin een nieuwe dag met je dierbare schurk met hem te zeggen waar het op staat: uitvreter, struikrover, lastpak.

Primaire Sidebar

Door:

Henk van Kalken

Henk van Kalken heeft affiniteit met het boeddhisme (Kagyu) en is dzogchenpractitioner. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
22 sep
Retraite: natuur en meditatie
22 sep 23
24 sep
Meditatiedag: handleiding voor creatieve meditatie
24 sep 23
24 sep
Theme Sunday with Ven. Amy: Dealing with Difficult People
24 sep 23
24 sep
De Vier Zegels van het boeddhisme
24 sep 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • De virtuele denkster 442
    • Het denken (1) – Boeddhisme is gezond verstand
    • Renske – haiku
    • B’eter – Risotto met paprika, courgette en paddenstoelen.
    • Kleefkracht

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.